| 1 | Komið, latið okkum fegnast fyri HARRANUM, rópa av gleði fyri frelsukletti okkara! |
|
| 2 | Latið okkum við tøkk stíga fram fyri ásjón Hansara, rópa av gleði fyri Honum við sálmum! |
|
| 3 | Tí HARRIN er veldigur Gud, kongur, stórur yvir øllum gudum; |
|
| 4 | í hond Hansara eru jarðardjúpini; fjallatindarnir eru Hansara; |
|
| 5 | havið er Hansara, Hann hevur skapt tað; og hendur Hansara hava gjørt turrlendið. |
|
| 6 | Komið, latið okkum falla niður og boyggja okkum, latið okkum falla á knæ fyri HARRANUM, skapara okkara! |
|
| 7 | Tí Hann er Gud okkara, og vit eru fólkið, ið Hann røktar, fylgið, ið hond Hansara leiðir. - Høvdu tit tó í dag viljað lurtað eftir rødd Hansara! |
|
| 8 | Herðið ikki hjørtu tykkara sum við Meriba, sum hina ferðina við Massa í oyðimørkini, |
|
| 9 | táið fedrar tykkara freistaðu Meg, táið teir royndu Meg, teir, sum tó høvdu sæð verk Mítt! |
|
| 10 | Í 40 ár beyð tann ættin Mær ímóti, og Eg segði: "Tey eru fólk við vilstum hjarta, tey kenna ikki vegir Mínar!" |
|
| 11 | So svór Eg í vreiði Míni: "Sanniliga, tey skulu ikki koma inn til hvílu Mína!" |
|
|
