| 1 | Sálmur. Songur. Táið húsið varð vígt. Eftir Dávid. |
| | 2 | HARRI, eg geri Teg stóran, tí Tú bjargaði mær, lætst ei fíggindar mínar gleðast uppi yvir mær! |
| | 3 | HARRI Gud mín, eg rópti til Tín, og Tú grøddi meg! |
| | 4 | HARRI, Tú hevur drigið sál mína upp úr deyðaríkinum, Tú hevur vakt meg upp til lív, frá teimum, sum fara niður í grøvina! |
| | 5 | Lovsyngið HARRANUM, tit heiløgu Hansara, og prísið heilaga navni Hansara! |
| | 6 | Tí løtu varir vreiði Hansara, men alt lívið náði Hansara; um kvøldið kemur grátur at gista, men um morgunin er gleðisongur. |
| | 7 | Men eg segði, táið mær gekst væl: "Eg vikist ikki allar ævir!" |
| | 8 | HARRI, í náði hevði Tú grundfest fjall mítt - Tú fjaldi ásjón Tína, tá fall ræðsla á meg! |
| | 9 | Til Tín, HARRI, rópti eg, og eyðmjúkt bað eg til HARRAN: |
| | 10 | "Hvønn vinning hevur Tú av blóði mínum, av, at eg søkki í grøvina! Man dustið fara at prísa Tær, fer tað at kunngera trúfesti Tína! |
| | 11 | HARRI, hoyr og ver mær náðigur, HARRI, ver hjálpari mín!" |
| | 12 | - Og Tú umskifti sorg mína í dans, lætst meg úr syrgibúnanum og gyrdi meg við gleði, |
| | 13 | fyri at æra mín skal lovsyngja Tær og ikki tagna. - HARRI Gud mín, eg skal takka Tær í allar ævir! |
| |
|
