| 1 | Bøn. Eftir Dávid. HARRI, hoyr rættvíst málevni, lurta eftir sorgarrópi mínum, læn bøn míni oyra - hon kemur ikki av følskum vørrum! |
| | 2 | Lat rætt mín koma frá ásjón Tíni, lat eygu Tíni skoða tað, ið rætt er! |
| | 3 | Tú hevur roynt hjarta mítt, vitjað tað um náttina, Tú hevur rannsakað meg - Tú fanst einki; muður mín víkur ikki frá tonkum mínum! |
| | 4 | Hvat so menniskjuni gera, havi eg, eftir orði varra Tína, varðað meg fyri leið yvirgangsmansins. |
| | 5 | Stig míni hildu fast við fótaspor Tíni, føtur mínir óku ikki. |
| | 6 | So rópi eg nú til Tín, tí Tú, Gud, skalt svara mær! Boygg oyrað til mín, hoyr orð míni! |
| | 7 | Vís undurfullu náði Tína, Tú, sum við høgru hond Tíni frelsir tey, ið søkja sær skjól hjá Tær, frá fíggindum teirra! |
| | 8 | Varðveit meg sum eygnastein Tín, fjal meg í veingjaskugga Tínum |
| | 9 | - fyri hinum gudleysu, ið ætla at oyða meg, glúpsku fíggindum mínum, ið kringseta meg! |
| | 10 | Teir steingja hjarta sítt við fiti, við munninum tala teir stór orð. |
| | 11 | Nú eru teir rundan um meg, hvar vit so fara; teir miða eftir mær fyri at fella meg til jarðar; |
| | 12 | ja, hesin er líkur leyvu, ið stundar eftir at skræða sundur, ungari leyvu, ið liggur og lúrir! |
| | 13 | Reis Teg, HARRI, far ímóti honum, slá hann til jarðar, bjarga við svørði Tínum sál míni frá hinum gudleysa, |
| | 14 | frá menniskjunum, HARRI, við hond Tíni, frá menniskjum heimsins, sum hava lut sín í lívinum, og hvørja búk Tú fyllir við skattum Tínum, sum hava nógvar synir og lata yvirflóð sína eftir til børnini! |
| | 15 | - Men eg skal í rættvísi skoða ásjón Tína; eg skal, táið eg vakni, mettast av at síggja Teg! |
| |
|
