| 1 | Til songmeistaran. Eftir sjusjan edut. Songur. Eftir Dávid. Til at læra. |
|
| 2 | Ta ferðina hann bardist við Áram-Naharajim og Áram-Zoba, og Jóab kom aftur og vann sigur á Edomitum í Saltdali, 12 000 monnum. |
|
| 3 | Gud! Tú hevur koyrt okkum frá Tær, Tú hevur brotið okkum sundur, Tú vart illur - vend Tær aftur til okkara! |
|
| 4 | Tú hevur rist jørðina, fingið hana at rivna; grøð nú brestir hennara, tí hon riðar! |
|
| 5 | Tað er hart, ið Tú hevur latið fólk Títt síggja, Tú skonkti okkum vín, so vit sløðraðu. |
|
| 6 | Men teimum, ið óttast Teg, hevur Tú givið hermerki, sum tey kunnu flýggja til undan boganum. - Sela. |
|
| 7 | Fyri at tey, ið Tú elskar, kunnu verða frelst, so hjálp nú við høgru hond Tíni og bønhoyr okkum! |
|
| 8 | Gud hevur talað í halgidómi Sínum; eg skal gleðast; eg skal skifta Sikem, mála upp Sukkotsdal. |
|
| 9 | Mær hoyrir Gilead til, mær hoyrir Manasse til; Efraim er høvdi mínum verja, Juda er veldisstavur mín; |
|
| 10 | Móab er vaskifat mítt, á Edom kasti eg skógv mín, rópa hart av gleði um meg, Filistaraland! |
|
| 11 | Hvør leiðir meg til hin fasta stað, hvør flytur meg til Edom! |
|
| 12 | Man tað ikki vera Tú, Gud, Tú, sum koyrdi okkum frá Tær og fórt ikki út við herum okkara, Gud! |
|
| 13 | Lat okkum fáa hjálp móti fíggindanum, tí tóm er menniskjahjálp! |
|
| 14 | Við Gudi skulu vit gera stórverk, Hann skal traðka niður fíggindar okkara. |
|
|
