| 1 | Til songmeistaran. Eftir Dávid. Sálmur. Songur. |
|
| 2 | Gud reisist; fíggindar Hansara spjaðast sundur, og teir, ið hata Hann, flýggja fyri ásjón Hansara. |
|
| 3 | Sum roykur rekur burtur, rekur Tú teir burtur; sum vaks bráðnar í eldi, ganga hini gudleysu til grundar fyri ásjón Guds. |
|
| 4 | Og hini rættvísu eru glað, tey frøa seg fyri ásjón Guds og rópa av gleði. |
|
| 5 | Syngið fyri Gudi, lovsyngið navni Hansara, gerið veg fyri Honum, sum fer fram í oyðimørkunum - HARRIN er navn Hansara - og fegnist fyri ásjón Hansara! |
|
| 6 | Faðir faðirleysra og verji einkjanna er Gud í heilaga bústaði Sínum. |
|
| 7 | Gud gevur hinum einsligu hús, leiðir fangar út til lukku; men tey, sum ólýðin eru, búgva í turrum landi. |
|
| 8 | Gud! Táið Tú fórt út, á odda hjá fólki Tínum, táið Tú gekst fram í oyðimørkini - sela - |
|
| 9 | tá skalv jørðin, og himlarnir dryppaðu fyri ásjón Guds, ja, Sinai skalv fyri ásjón Guds, Guds Ísraels. |
|
| 10 | Regn í streymum lætst Tú falla, Gud; arvalut Tín, sum máttleysur var, styrkti Tú! |
|
| 11 | Fólk Títt búsettist í landinum; í góðsku Tíni gjørdi Tú hinum arma tað til, Gud! |
|
| 12 | HARRIN gevur sigurssong; stórur er skarin av kvinnum við gleðiboðskapi. |
|
| 13 | Kongar yvir herum flýggja, teir flýggja; og hon, ið heima við hús situr, skiftir sundur herfong. |
|
| 14 | Táið tit liggja millum fæstikini, er tað sum silvurlagdir dúvuveingir og veingjafjaðrar við grønligum gullglansi. |
|
| 15 | Táið hin Alvaldi spjaðir kongar har, er tað, sum tað kavar á Zalmon. |
|
| 16 | Gudsfjall er Basansfjall, fjall við nógvum tindum er Basansfjall. |
|
| 17 | Tit fjøll við nógvum tindum, hví hyggja tit við øvund á fjallið, ið Gud hevur útvalt Sær til bústað! HARRIN skal eisini búgva har í allar ævir! |
|
| 18 | Vagnar Guds eru í tíggjutúsundtali, túsund og aftur túsund; Harrin er ímillum teirra, Sinai er í halgidóminum. |
|
| 19 | Tú fórt upp á hæddina, leiddi burtur fangar, tókst gávur millum menniskjuni, eisini millum teirra, sum ólýðin eru, so Tú kundi búgva har, HARRI Gud! |
|
| 20 | Lovaður veri HARRIN dag eftir dag! Verða byrðar lagdar á okkum, er Gud frelsa okkara. - Sela. |
|
| 21 | Gud er okkum Gud til frelsu, og hjá Harranum HARRANUM eru útvegir úr deyðanum. |
|
| 22 | Ja, Gud sorar høvd fígginda Sína, hviril hansara, sum gongur í syndaskyld síni. |
|
| 23 | HARRIN sigur: "Eg taki tey heimaftur úr Basan, úr djúpi havsins taki Eg tey heimaftur, |
|
| 24 | so fótur tín kann vaða í blóði, tungurnar í hundum tínum fáa part í fíggindunum." |
|
| 25 | Tey síggja sigursferð Tína, Gud, sigursferð Guds míns, kongs míns, inn í halgidómin. |
|
| 26 | Undan ganga sangarar, eftir koma hørpuspælarar, mitt ímillum ungar gentur, ið sláa trummu. |
|
| 27 | - Lovið Gudi í samkomunum, lovið Harranum, tit, ið eru av keldu Ísraels! |
|
| 28 | - Har er Benjamin, hin yngsti - sum er harri teirra - høvdingar Juda við skara sínum, høvdingar Zebulons, høvdingar Naftali. |
|
| 29 | Gud tín hevur givið tær styrki; styrk tað, ið Tú gjørdi fyri okkum, Gud! |
|
| 30 | Tempul Títt í Jerúsalem skal fáa kongar at koma við gávum til Tín. |
|
| 31 | Hótt at dýrinum í sevinum, at tarvaflokkinum við kálvunum - fólkunum - so tey eyðmjúkt kasta seg niður fyri Tær við silvurstykkjum! - Hann spjaðir fólkini, ið hava hug til stríð. |
|
| 32 | Veldigir skulu koma úr Egyptalandi, Etiopia skal skunda sær higar til Gud við gávum í hondunum. |
|
| 33 | Tit ríki á jørðini, syngið fyri Gudi, lovsyngið HARRANUM - sela - |
|
| 34 | Honum, sum fer fram í Himlum Himla, hinum eldgomlu! Ja, Hann letur ljóða rødd Sína, veldiga rødd. |
|
| 35 | Gevið Gudi mátt! Yvir Ísrael er dýrd Hansara, og máttur Hansara er í skýggjunum. |
|
| 36 | Øgiligur ert Tú, Gud, í halgidómum Tínum! Gud Ísraels, Hann gevur fólkinum mátt og megi. Lovaður veri Gud! |
|
|
