| 1 | Prísið HARRANUM, ákallið navn Hansara, kunngerið millum fólkasløgini stórverk Hansara! |
|
| 2 | Syngið fyri Honum, lovsyngið Honum, talið um øll undur Hansara! |
|
| 3 | Rósið tykkum av heilaga navni Hansara! - Hjørtu tykkara gleðist, tit, ið søkja HARRAN. |
|
| 4 | Spyrjið eftir HARRANUM og mátti Hansara, søkið altíð ásjón Hansara! |
|
| 5 | Minnist undrini, ið Hann hevur gjørt, tekin Hansara og dómar muns Hansara, |
|
| 6 | tit eftirkomarar Ábrahams, tænara Hansara, børn Jákups, hini útvaldu Hansara! |
|
| 7 | Hann er HARRIN Gud okkara; dómar Hansara ganga yvir alla jørðina. |
|
| 8 | Hann minnist í allar ævir sáttmála Sín, í túsund ættarlið orð Sítt, |
|
| 9 | sáttmálan, ið Hann gjørdi við Ábraham, eiðin, ið Hann svór Ísaki, |
|
| 10 | og sum Hann staðfesti Jákupi sum rætt, Ísrael sum ævigan sáttmála, |
|
| 11 | táið Hann segði: "Tær gevi Eg Kána’ansland í arvalut." |
|
| 12 | Táið tey einki vóru annað enn lítil flokkur, fá og fremmand har, |
|
| 13 | og ferðaðust frá einum fólki til annað, úr einum ríki í annað, |
|
| 14 | læt Hann einki menniskja sleppa at gera teimum mein, Hann revsaði kongar fyri teirra skuld: |
|
| 15 | "Nemið ikki hini salvaðu Míni, gerið ikki profetum Mínum mein!" |
|
| 16 | Hungursneyð kallaði Hann yvir landið, hvønn breyðstuðul breyt Hann. |
|
| 17 | Mann sendi Hann undan teimum, Jósef varð seldur sum trælur; |
|
| 18 | teir plágaðu føtur hansara við leinkjum, í jarn varð hann lagdur - |
|
| 19 | inntil orð hansara gekk út, og orð HARRANS vísti, at hann var sakleysur. |
|
| 20 | Tá sendi kongurin boð og læt hann leysan; hann, ið ráddi yvir fólkasløgum, setti hann frían; |
|
| 21 | hann setti hann til harra yvir húsi sínum, at ráða yvir øllum, ið hann átti, |
|
| 22 | so hann skuldi binda høvdingar hansara eftir vilja sínum og læra hinar elstu hansara vísdóm. |
|
| 23 | So kom Ísrael til Egyptalands, Jákup búði sum gestur í Kamslandi. |
|
| 24 | Hann gjørdi fólk Sítt ógvuliga fruktbart, gjørdi tey sterkari enn fíggindar teirra. |
|
| 25 | Hann vendi hjarta teirra til at hata fólk Sítt, til at fara við sviki móti tænarum Sínum. |
|
| 26 | Tá sendi Hann Móses, tænara Sín, og Áron, sum Hann hevði útvalt. |
|
| 27 | Teir gjørdu tekin Hansara millum teirra og undur í Kamslandi. |
|
| 28 | Hann sendi myrkur og læt verða myrkt; men teir aktaðu ikki eftir orði Hansara. |
|
| 29 | Hann gjørdi vøtn teirra til blóð og drap fisk teirra. |
|
| 30 | Land teirra fyltist av froskum; líka í sølum konga teirra vóru teir. |
|
| 31 | Hann talaði, og fluguflokkar komu, mýggjabitar í øllum landi teirra. |
|
| 32 | Hann gav teimum hegling fyri regn, eldslogar sendi Hann í øllum landi teirra; |
|
| 33 | bæði víntrø og fikutrø sló Hann niður og breyt sundur trøini í øllum landi teirra. |
|
| 34 | Hann talaði, og grashoppur komu, gnagarar í óteljandi nøgd; |
|
| 35 | tær ótu hvørja urt í landi teirra, alla grøðina á markini ótu tær upp. |
|
| 36 | Alt frumborið í landi teirra sló Hann, frumgróðurin av allari styrki teirra. |
|
| 37 | Og Hann leiddi tey út við silvuri og gulli; ikki ein í ættum Hansara snávaði. |
|
| 38 | Egyptar vóru glaðir, táið tey fóru avstað, tí ræðsla fyri teimum var fallin á teir. |
|
| 39 | Hann breiddi út skýggj at skugga yvir tey, og eld læt Hann lýsa um náttina. |
|
| 40 | Tey kravdu, og Hann læt koma lynghøsn og mettaði tey við himmalbreyði. |
|
| 41 | Hann opnaði klettin, og vatn streymaði út, tað rann sum á í oyðimørkini. |
|
| 42 | Tí Hann mintist heilaga orð Sítt, Ábraham, tænara Sín; |
|
| 43 | og Hann leiddi fólk Sítt út við frøi, hini útvaldu Síni við gleðirópum; |
|
| 44 | Hann gav teimum lond heidninganna; tað, ið fólkasløg við møði høvdu vunnið, fingu tey í ogn |
|
| 45 | - fyri at tey skuldu halda boð Hansara og gera eftir lógum Hansara. - Halleluja! |
|
|
