| 1 | Til songmeistaran. Við streingjaleiki. Sálmur. Eftir Asaf. Songur. |
|
| 2 | Gud er kendur í Juda, navn Hansara er stórt í Ísrael. |
|
| 3 | Hann reisti tjald Sítt í Salem, bústað Sín á Zion. |
|
| 4 | Har breyt Hann snarljós bogans, skjøld, svørð og hervápn. - Sela. |
|
| 5 | Fullur av ljósi og dýrd gongur Tú fram á hinum ævigu fjøllum. |
|
| 6 | Menninir við sterkum hjarta vórðu fongur, teir sova svøvn sín; allir hinir veldigu kappar vóru noyddir at lata hendur lúta. |
|
| 7 | Av hóttan Tíni, Gud Jákups, sovnaðu teir fast, bæði vagnur og hestur. |
|
| 8 | Tú - øgiligur ert Tú; hvør kann verða standandi fyri Tær, táið Tú verður vreiður! |
|
| 9 | Úr Himli lætst Tú hoyrast dóm Tín, jørðin ræddist og tagnaði |
|
| 10 | - táið Gud reistist til dóm, at frelsa øll eyðmjúk á jørðini. - Sela. |
|
| 11 | Tí vreiði menniskjans verður Tær til prís; Tú eigur enn størri vreiði at gyrða Teg við! |
|
| 12 | Gerið lyfti, og haldið HARRANUM Gudi tykkara tað, ið tit lova! Øll, ið rundan um Hann eru, skulu koma við gávum til hin øgiliga. |
|
| 13 | Hann kúgar stolta anda høvdinganna; øgiligur er Hann kongunum á jørðini. |
|
|
