| 1 | Songur. Á hátíðarferðunum. Úr djúpinum rópi eg til Tín, HARRI! |
| | 2 | Á, Harri, hoyr rødd mína, lat oyru Tíni akta eftir bønandi rødd míni! |
| | 3 | Gavst Tú misgerðum gætur, HARRI, hvør varð tá standandi, Harri! |
| | 4 | Men hjá Tær er syndafyrigeving, fyri at ótti skal vera fyri Tær. |
| | 5 | Eg vóni á HARRAN, sál mín vónar, og eg bíði eftir orði Hansara. |
| | 6 | Sál mín tráar eftir Harranum, meir enn vaktari eftir morgni, vaktari eftir morgni. |
| | 7 | Bíða eftir HARRANUM, Ísrael! Tí hjá HARRANUM er náði, og hjá Honum er endurloysing í yvirflóð. |
| | 8 | Hann skal loysa Ísrael úr øllum misgerðum tess. |
| |
|
