| 1 | Sálmur. Songur sabbatsdagin. |
| | 2 | Tađ er gott at takka HARRANUM, syngja navni Tínum lov, Tú hin Hćgsti, |
| | 3 | um morgunin kunngera náđi Tína, um náttina trúfesti Tína, |
| | 4 | viđ tíggjustreingjađum sitara og viđ hřrpu, viđ streingjaleiki á sitara. |
| | 5 | Tí Tú hevur glett meg viđ verki Tínum, HARRI, eg rópi av gleđi um tađ, iđ hendur Tínar hava gjřrt. |
| | 6 | Hvussu stór eru ikki verk Tíni, HARRI! Sára djúpar eru hugsanir Tínar! |
| | 7 | Skilaleysur mađur fatar tađ ikki, dárin skilir ikki slíkt. |
| | 8 | Táiđ gudleys grógva sum grasiđ, og řll tey, iđ gera órćtt, blóma, so er tađ bert til at verđa oydd viđ alla. |
| | 9 | - Men Tú ert hřgur til ćvigar tíđir, HARRI! |
| | 10 | Tí fíggindar Tínir, HARRI, ja, fíggindar Tínir, teir ganga til grundar; řll, iđ gera órćtt, verđa sundurspjadd. |
| | 11 | Tú lyftir horn mítt sum horn villtarvsins, Tú hellir feska olju út yvir meg. |
| | 12 | Og eyga mítt hyggur viđ frři á fíggindar mínar, oyra mítt hoyrir viđ gleđi um hinar óndu, iđ reisa seg móti mćr. |
| | 13 | Hin rćttvísi grřr sum pálmin, hann veksur sum sedristrćiđ á Libanon; |
| | 14 | tey eru plantađ í húsi HARRANS, grógva í forgřrđum Guds okkara; |
| | 15 | enntá gráhćrd bera tey ávřkst, tey eru sevjurík og grřn, |
| | 16 | til at vitna, at HARRIN er rćttvísur, Hann, klettur mín, Hann, sum eingin órćttur er hjá. |
| |
|
