| 1 | Songur. Á hátíðarferðunum. Til HARRAN rópti eg í neyðini, og Hann svaraði mær. |
| | 2 | HARRI, frels sál mína frá lygivørrum, frá hini følsku tungu! |
| | 3 | - Hvat fer Hann at geva tær, bæði nú og hereftir, falska tunga! |
| | 4 | Hvøssu pílar valdsharrans og gývilgløður! |
| | 5 | Vei mær, ið livi sum fremmandur hjá Mesek, búgvi millum tjøld Kedars! |
| | 6 | Nóg leingi hevur sál mín búð hjá teimum, ið hata frið. |
| | 7 | Eg bindi frið; men tali eg, so eru teir til reiðar til ófrið. |
| |
|
