| 1 | Sálmur. Eftir Dávid. Táið hann flýddi fyri Absalom, syni sínum. |
|
| 2 | HARRI - sum fíggindar mínir tó eru mangir! Mangir eru teir, ið reisa seg móti mær, |
|
| 3 | mangir teir, ið siga um sál mína: "Eingin frelsa er hjá Gudi fyri hann!" - Sela. |
|
| 4 | Men, HARRI, Tú ert mær skjøldur, Tú ert dýrd mín og tann, sum letur meg bera høvdið høgt. |
|
| 5 | Eg rópi hart til HARRAN, og Hann svarar mær av heilaga fjalli Sínum. - Sela. |
|
| 6 | Eg legðist og sovnaði; eg vaknaði - tí HARRIN heldur mær uppi. |
|
| 7 | Eg óttist ikki tíggjutúsund av fólki, ið fylkja seg móti mær rundanum. |
|
| 8 | Reis Teg, HARRI, frels meg, Gud mín! Tí Tú hevur sligið allar fíggindar mínar undir vangan, Tú hevur brotið tenn hinna gudleysu. |
|
| 9 | Hjá HARRANUM er frelsan; yvir fólki Tínum veri signing Tín! - Sela. |
|
|
