| 1 | Til songmeistaran. Songur. Eftir Dávid. |
|
| 2 | Táið Doeg Edomitur kom og segði Saul frá, at Dávid var farin inn hjá Ahimelek. |
|
| 3 | Hví reypar tú av óndskapi tínum, tú veldigi? - Náði Guds varir allan dagin! |
|
| 4 | Tunga tín stílar uppá undirgang, hon er sum brýndur rakiknívur, tú, ið leggur upp svikaráð! |
|
| 5 | Tú elskar hitt illa fram um hitt góða, lygn fram um at siga sannleika. - Sela. |
|
| 6 | Ja, tú elskar alla oyðandi talu, tú falska tunga! |
|
| 7 | Tí skal Gud eisini bróta teg niður við alla; Hann skal grípa teg og rykkja teg út úr tjaldinum og ríva teg út av landi teirra, sum liva. - Sela. |
|
| 8 | Hini rættvísu skulu síggja tað og óttast, tey skulu læa at honum og siga: |
|
| 9 | "Hyggið, hatta er maðurin, ið ikki gjørdi Gud til vernd sína, men leit á mikla ríkidømi sítt, stóð stinnur í óndskapi sínum!" |
|
| 10 | Men eg eri sum grønt oljutræ í húsi Guds; náði Guds líti eg á í aldur og ævir. |
|
| 11 | Til ævigar tíðir skal eg prísa Tær fyri tað, ið Tú gjørdi, og fyri eygum heiløgu Tína skal eg bíða eftir navni Tínum - tí tað er gott. |
|
|
