| 1 | Songur. Eftir Dávid. Hann sang hann fyri HARRANUM av orðum Kuss Benjaminits. |
|
| 2 | HARRI Gud mín, hjá Tær søki eg mær skjól, frels meg og bjarga mær frá øllum, ið liggja eftir mær, |
|
| 3 | so at fíggindin ikki eins og leyva skræðir sál mína sundur, rívur hana burt, uttan at nakar bjargar! |
|
| 4 | HARRI Gud mín, havi eg borið meg so at, er órættur í hondum mínum, |
|
| 5 | havi eg lønt honum við illum, sum livdi í friði við meg, ella gjørt teimum skaða, sum uttan grund vóru óvinir mínir |
|
| 6 | - so elti fíggindin sál mína og fái hana aftur, traðki lív mítt til jarðar og leggi æru mína í dustið! - Sela. |
|
| 7 | HARRI! Reis Teg í vreiði Tíni, rís upp móti øði fígginda mína, vakna, mær til hjálpar - Tú hevur jú givið boð um dóm! |
|
| 8 | Lat fólkasløgini savnast rundan um Teg, og far Tú yvir teimum aftur upp á hæddina! |
|
| 9 | HARRIN heldur dóm yvir fólkasløgum. Lat meg náa rætti mínum, HARRI, eftir rættvísi míni og sakloysi mínum, sum í mær er! |
|
| 10 | Ger enda á óndskapi hinna gudleysu, og lat hin rættvísa standa fastan! Tú ert jú tann, ið rannsakar hjørtu og nýru, rættvísi Gud! |
|
| 11 | Skjøldur mín er hjá Gudi, sum frelsir hini sannhjartaðu. |
|
| 12 | Gud er rættvísur dómari og Gud, ið vreiðist hvønn dag. |
|
| 13 | Vendir hann ikki við, so hvessir Hann svørð Sítt, spennir bogan og miðar, |
|
| 14 | ger til reiðar móti honum drepandi vápn; pílar Sínar ger Hann brennandi. |
|
| 15 | Hygg, nú føðir hann misgerð, hann gongur við vanlukku og føðir lygn! |
|
| 16 | Grøv hevur hann grivið og gjørt hana djúpa; men hann fellur sjálvur í grøvina, sum hann hevur gjørt. |
|
| 17 | Vanlukkan, sum hann hevði í huga, kemur yvir hansara egna høvd, og órætturin, sum hann ætlaði at volda, rámar hann sjálvan í hvirilin. |
|
| 18 | Eg skal takka HARRANUM fyri rættferð Hansara, lovsyngja navni HARRANS, hins hægsta. |
|
|
