| 1 | Ikki okkum, HARRI, ikki okkum, men navni Tínum gevi Tú heiður fyri náði og trúfesti Tínar skuld! |
|
| 2 | Hví skulu heidningarnir siga: "Hvar er nú Gud teirra!" |
|
| 3 | Gud okkara, Hann er í Himli, Hann ger alt tað, ið Hann vil. |
|
| 4 | Avgudar teirra eru silvur og gull, handaverk manna; |
|
| 5 | teir hava munn, men tala ikki, eygu, men síggja ikki; |
|
| 6 | teir hava oyru, men hoyra ikki; teir hava nøs, men lukta ikki; |
|
| 7 | teir hava hendur, men føla ikki, føtur, men ganga ikki; teir hava einki mál í barkanum. |
|
| 8 | Sum teir eru, verða tey, sum gera teir, ein og hvør, ið lítur á teir. |
|
| 9 | Ísrael, lít á HARRAN! Ja, Hann er hjálp og skjøldur teirra. |
|
| 10 | Hús Árons, lítið á HARRAN! Ja, Hann er hjálp og skjøldur teirra. |
|
| 11 | Tit, ið óttast HARRAN, lítið á Hann! Ja, Hann er hjálp og skjøldur teirra. |
|
| 12 | HARRIN mintist okkum; Hann skal signa, Hann skal signa hús Ísraels, Hann skal signa hús Árons, |
|
| 13 | Hann skal signa tey, ið óttast HARRAN, bæði smá og stór. |
|
| 14 | HARRIN lati tykkum nørast, tykkum og børn tykkara! |
|
| 15 | Signað verði tit av HARRANUM, Honum, sum hevur skapt Himmal og jørð! |
|
| 16 | Himmalin er Himmal HARRANS, men jørðina hevur Hann givið menniskjabørnunum. |
|
| 17 | Hini deyðu lova ikki HARRANUM, eingin av teimum, sum fara niður í deyðatøgn. |
|
| 18 | Men vit skulu lova HARRANUM, frá nú og til ævigar tíðir. - Halleluja! |
|
|
