| 1 | Til songmeistaran. Eftir Dávid. Sálmur. |
|
| 2 | Eg vónaði og vónaði á HARRAN; tá boygdi Hann Seg til mín og hoyrdi róp mítt. |
|
| 3 | Og Hann dró meg upp úr undirgangsgrøvini, úr hinum botnleysa díki, Hann setti føtur mínar á klett, gjørdi stig míni føst. |
|
| 4 | Og Hann legði í munn mín nýggjan song, lovsong til Gud okkara. - Mong síggja tað og óttast og seta lít sína til HARRAN. |
|
| 5 | Sælur er tann maður, ið setur lít sína til HARRAN og vendir sær ikki til hugmóðig og til teirra, ið halda av leiðini - til lygn. |
|
| 6 | Stór eru undrini, ið Tú hevur gjørt, HARRI Gud mín, og mangir tankarnir, ið Tú hugsaði fyri okkum - ikki stendur til at rokna teir upp fyri Tær; um eg vil kunngera teir og tala um teir, so eru teir ov mangir at telja. |
|
| 7 | Sláturoffur og matoffur líkar Tær ikki - Tú gavst Mær opin oyru - brennioffur og syndoffur krevur Tú ikki. |
|
| 8 | Tá segði Eg: "Hygg, Eg komi - í bókrulluni stendur skrivað tað, ið Eg skal gera; |
|
| 9 | at gera vilja Tín, Gud Mín, er gleði Mín, lóg Tín er Mær í hjarta!" |
|
| 10 | Í stórari samkomu bar eg boð um rættferð - nei, eg læt ikki varrarnar aftur, tað veitst Tú, HARRI! |
|
| 11 | Rættferð Tína duldi eg ikki í hjarta mínum, trúfesti Tína og frelsu Tína talaði eg um, náði Tína og sannleik Tín avnoktaði eg ikki í stórari samkomu. |
|
| 12 | - Tú HARRI, skalt ikki steingja miskunn Tína fyri mær, náði og trúfesti Tín skulu altíð vera vernd mín. |
|
| 13 | Tí vanlukkur, sum ikki er tal á, leggja seg rundan um meg, syndir mínar hava fingið meg aftur, so eg fái ikki hugt; tær eru fleiri enn hárini á høvdi mínum, og mótið hevur svikið. |
|
| 14 | Lat toknast Tær, HARRI, at bjarga mær, HARRI, ver skjótur og kom mær til hjálpar! |
|
| 15 | Lat teir standa við skomm og kinnroða, sum liggja mær eftir lívinum og ætla at forkoma mær, lat teir víkja og verða til skammar, sum ynskja mær ilt, |
|
| 16 | lat teir standa ræðsluslignar av skomm síni, teir, ið siga: "Há há!" við meg! |
|
| 17 | Men lat øll tey, ið søkja Teg, frøast og gleðast í Tær, lat tey, ið elska frelsu Tína, altíð siga: "Lovaður veri HARRIN!" |
|
| 18 | - Um so eg eri armur og fátækur, skal HARRIN tó hugsa um meg. Tú ert hjálp mín og frelsari mín - drála ikki, Gud mín! |
|
|
