| 1 | Halleluja! Lova HARRANUM, sál mín! |
| | 2 | Eg skal lova HARRANUM, so leingi sum eg livi, eg skal lovsyngja Gudi mínum, so leingi sum eg eri til. |
| | 3 | Setið ikki lít tykkara til høvdingar, til menniskjabarn, sum ikki er ment at hjálpa! |
| | 4 | Andi hansara fer út, og hann verður mold aftur; sama dag er úti við hugsanum hansara. |
| | 5 | Sælur er tann, hvørs hjálp er Gud Jákups, hvørs vón stendur til HARRAN Gud hansara, |
| | 6 | Hann, sum skapti himmal, jørð, hav, og alt, sum teimum er í, Hann, sum er trúfastur til ævigar tíðir, |
| | 7 | Hann, sum ger, at kúgað fáa rætt, sum gevur svongum breyð! HARRIN loysir hini bundnu, |
| | 8 | HARRIN letur upp eygu hinna blindu, HARRIN reisir upp tey, ið niðurboygd eru, HARRIN elskar hini rættvísu, |
| | 9 | HARRIN varðar fremmand, heldur faðirleysum og einkjum uppi; men gudleys letur Hann fara villar vegir. |
| | 10 | HARRIN er kongur í allar ævir, Gud tín, Zion, mann eftir mann! - Halleluja! |
| |
|
