| 1 | Prísið HARRANUM, tí Hann er góður, náði Hansara varir í allar ævir! |
|
| 2 | So skulu hini endurloystu HARRANS siga, tey, sum Hann hevur loyst úr neyðini, |
|
| 3 | og sum Hann hevur savnað úr londunum, eystaneftir og vestaneftir, norðaneftir og frá havinum. |
|
| 4 | Tey viltust í oyðimørkini, í vegloysi, og funnu ongan bý at búgva í; |
|
| 5 | tey liðu bæði hungur og tosta, sál teirra ørmaktaðist. |
|
| 6 | Men tey róptu til HARRAN í neyðini, og Hann frelsti tey úr trongdum teirra |
|
| 7 | og leiddi tey á beinan veg, so tey komu til bý, sum tey fingu búð í. |
|
| 8 | Tey skulu takka HARRANUM fyri náði Hansara, fyri undurverk Hansara móti menniskjabørnunum; |
|
| 9 | tí Hann mettaði hina tystu sál og fylti hina svongu sál við góðum. |
|
| 10 | Tey sótu í myrkri og deyðaskugga, bundin í armóð og jarni, |
|
| 11 | tí tey høvdu staðið orði Guds ímóti og vanvirt ráð hins Hægsta; |
|
| 12 | tí boygdi Hann hjarta teirra við vanlukku; tey fullu, og eingin var, sum hjálpti. |
|
| 13 | Men tey róptu til HARRAN í neyðini, og Hann frelsti tey úr trongdum teirra, |
|
| 14 | leiddi tey út úr myrkri og deyðaskugga og sleit sundur bond teirra. |
|
| 15 | Tey skulu takka HARRANUM fyri náði Hansara, fyri undurverk Hansara móti menniskjabørnunum; |
|
| 16 | tí Hann breyt koparportur og støkti av jarnsláir. |
|
| 17 | Tey vóru dárar og vórðu plágað fyri syndigu vegir sínar og misgerðir sínar; |
|
| 18 | allur matur beyð sál teirra ímóti, og tey komu portrum deyðans nær. |
|
| 19 | Men tey róptu til HARRAN í neyðini, og Hann frelsti tey úr trongdum teirra, |
|
| 20 | sendi orð Sítt og grøddi tey og frelsti tey frá grøvini. |
|
| 21 | Tey skulu takka HARRANUM fyri náði Hansara, fyri undurverk Hansara móti menniskjabørnunum, |
|
| 22 | og ofra takkoffur og við gleðirópum siga frá verki Hansara. |
|
| 23 | Teir fóru út á havið í skipum, drivu handil á stórum vøtnum; |
|
| 24 | har fingu teir verk HARRANS at síggja, undurverk Hansara á djúpinum; |
|
| 25 | Hann beyð og læt koma harðveður, og tað reisti havsbylgjurnar; |
|
| 26 | teir fóru upp móti himli, teir fóru niður í djúpið, sál teirra misti mótið í vanlukkuni; |
|
| 27 | teir sløðraðu og riðaðu sum druknir, burtur var allur vísdómur teirra. |
|
| 28 | Men teir róptu til HARRAN í neyðini, og Hann frelsti teir úr trongdum teirra; |
|
| 29 | Hann læt stormin vendast í stilli, bylgjurnar rundan um teir tagnaðu; |
|
| 30 | glaðir vórðu teir, tí av stilti, og Hann leiddi teir til havnina, ið teir tráaðu eftir. |
|
| 31 | Teir skulu takka HARRANUM fyri náði Hansara, fyri undurverk Hansara móti menniskjabørnunum, |
|
| 32 | hálova Honum, har sum fólkið kemur saman, og prísa Honum, har sum hinir elstu sita. |
|
| 33 | Hann gjørdi áir til oyðimørk og keldur til oyðið land, |
|
| 34 | fruktbart land til saltheiði, fyri óndskap teirra, sum har búðu. |
|
| 35 | Hann gjørdi oyðimørk til tjarnir, hitt turra landið til keldur; |
|
| 36 | har læt Hann hini svongu búgva; tey bygdu bý, sum tey fingu búð í; |
|
| 37 | tey sáaðu akrar og plantaðu víngarðar, og tey fingu grøði at heysta. |
|
| 38 | Hann signaði tey, so tey nørdust stórliga, og Hann læt ikki tróta teimum fæ. |
|
| 39 | So fækkaðust tey aftur og vórðu boygd niður av trongd, vanlukku og sorg; |
|
| 40 | Hann hellir út vanvirðing yvir høvdingar og letur teir villast í vegleysari oyðimørk. |
|
| 41 | Men Hann lyftir hin fátæka upp úr vesældóminum og letur ættirnar nørast sum seyðafylgi. |
|
| 42 | Hini sannhjartaðu síggja tað og gleðast, men allur óndskapur letur munnin saman. |
|
| 43 | - Tann, ið vísur er, hann gevi hesum gætur og leggi sær á hjarta náðiverk HARRANS! |
|
|
