1 | Eftir Dávid. Lova HARRANUM, sál mín, og alt, sum í mær er, lovi heilaga navni Hansara! |
|
2 | Lova HARRANUM, sál mín, og gloym ikki allar vælgerðir Hansara! |
|
3 | Hann er jú tann, ið fyrigevur allar misgerðir tínar og grøðir allar sjúkur tínar, |
|
4 | sum loysir lív títt frá grøvini og krýnir teg við náði og miskunn, |
|
5 | sum mettar sál tína við tí, ið gott er, so tú yngist upp aftur sum ørnin. |
|
6 | HARRIN ger rættvísi og rætt móti øllum kúgaðum. |
|
7 | Hann læt Móses vita vegir Sínar, børn Ísraels verk Síni. |
|
8 | Miskunnsamur og náðigur er HARRIN, langmóðigur og ríkur í mildleika. |
|
9 | Hann heldur ikki við at hava nakað ímóti einum, og Hann goymir ikki til ævigar tíðir vreiði. |
|
10 | Hann ger ikki við okkum eftir syndum okkara og lønir okkum ikki eftir misgerðum okkara. |
|
11 | Nei, sum himmalin er høgt yvir jørðini, er náði Hansara stór yvir teimum, ið óttast Hann. |
|
12 | So langt sum eystrið er frá vestri, letur Hann syndir okkara vera langt frá okkum. |
|
13 | Sum faðir ger miskunn móti børnum sínum, so ger HARRIN miskunn móti teimum, ið óttast Hann. |
|
14 | Tí Hann veit, hvørjir skapningar vit eru, Hann minnist, at vit eru dust. |
|
15 | Sum grasið eru dagar mansins; sum blóman á markini, so blómar hann. |
|
16 | Táið vindurin blæsur á hann, er hann ikki til longur, og stað hansara veit einki um hann longur. |
|
17 | Men náði HARRANS varir frá ævunum til ævirnar yvir teimum, ið óttast Hann, og rættferð Hansara røkkur líka til barnabørn |
|
18 | - móti teimum, ið halda sáttmála Hansara og minnast boð Hansara, so tey gera eftir teimum. |
|
19 | HARRIN hevur reist hásæti Sítt í Himli, og alt er lagt undir ríki Hansara. |
|
20 | Lovið HARRANUM, tit einglar Hansara, tit veldigu í mátti, sum gera tað, ið Hann býður, við tað sama sum tit hoyra ljóðið av orði Hansara! |
|
21 | Lovið HARRANUM, allir herskarar Hansara, tit tænarar Hansara, sum fullføra vilja Hansara! |
|
22 | Lovið HARRANUM, øll verk Hansara, allastaðni har sum Hann ræður! - Sál mín, lova HARRANUM! |
|
|