| 1 | Sálmur. Eftir Dávid. HARRI, hvør skal vera gestur í tjaldi Tínum, hvør skal búgva á heilaga fjalli Tínum? |
| | 2 | Tann, ið livir ólastandi, ger tað, ið rætt er, og talar sannleik í hjartanum, |
| | 3 | ikki baktalar við tunguni, ikki voldir næsta sínum ilt, ikki dregur skomm oman yvir tann, ið stendur honum nær, |
| | 4 | roknar hin vrakaða fyri einki, men heiðrar tey, sum óttast HARRAN, ei brýtur eiðin, ið hann svór sær sjálvum til skaða, |
| | 5 | ikki lænir pening sín út fyri okur og ikki tekur mutur móti hinum sakleysa. - Tann, ið hetta ger, skal ikki vikast í allar ævir! |
| |
|
