| 1 | Songur. Eftir Etan Ezra’it. |
|
| 2 | Um náði HARRANS skal eg syngja til ævigar tíðir, mann eftir mann skal muður mín kunngera trúfesti Tína. |
|
| 3 | Tí Tú hevur sagt: "Náði verður bygd upp til ævigar tíðir." Í Himli hevur Tú grundfest trúfesti Tína. |
|
| 4 | [Tú sigur:] "Eg havi gjørt sáttmála við hin útvalda Mín, Eg havi svorið Dávidi, tænara Mínum: |
|
| 5 | Til ævigar tíðir skal Eg grundfesta avkom títt, mann eftir mann skal Eg byggja hásæti títt." - Sela. |
|
| 6 | Og Himmalin prísar undurverkum Tínum, HARRI; trúfesti Tín verður prísað í samkomu hinna heiløgu. |
|
| 7 | Tí hvør í Himli kann metast javnt við HARRAN, hvør av sonum Guds er HARRANUM líkur - |
|
| 8 | øgiligur Gud í loynda ráði hinna heiløgu, øllum teimum stórur og ræðuligur, sum rundan um Hann eru! |
|
| 9 | HARRI Gud herskaranna, hvør er sum Tú! - Sterkur er HARRIN, og trúfesti Tín er rundan um Teg. |
|
| 10 | Tú ert tann, ið ræður yvir hugmóði havsins; táið aldur tess reisast, stillar Tú tær. |
|
| 11 | Tú hevur sorað sundur Rahab sum feldan hermann, spjatt fíggindar Tínar við veldigum armi. |
|
| 12 | Tín er himmalin, og Tín er jørðin, Tú grundfesti jarðarríki og alt tað, sum í tí er. |
|
| 13 | Norður og suður skapti Tú, Tabor og Hermon rópa av gleði um navn Títt. |
|
| 14 | Tú hevur arm við veldi; sterk er hond Tín, høg er høgra hond Tín. |
|
| 15 | Rættferð og rættur er grundvøllur hásætis Tíns, náði og sannleiki standa fyri ásjón Tíni. |
|
| 16 | - Sælt er fólkið, ið kennir fagnaðarróp; HARRI, í ljósi andlits Tíns skulu tey ganga. |
|
| 17 | Í navni Tínum skulu tey gleðast allan dagin, og við rættferð Tíni skulu tey koma at sita høgt. |
|
| 18 | Tí Tú ert prýði styrki teirra, og við góðsku Tíni lyftir Tú horni okkara. |
|
| 19 | Tí HARRIN er skjøldur okkara, hin Heilagi Ísraels er kongur okkara. |
|
| 20 | Ta ferðina talaði Tú í sjón við hini heiløgu Tíni og segði: "Eg havi lagt hjálp í hondina á einum veldigum, Eg havi gjørt unglinga av fólkinum høgan; |
|
| 21 | Eg havi funnið Dávid, tænara Mín, Eg havi salvað hann við heiløgu olju Míni. |
|
| 22 | Hond Mín skal altíð vera við honum, og armur Mín skal geva honum styrki. |
|
| 23 | Eingin fíggindi skal óvart koma á hann, og eingin órættvísur skal kúga hann; |
|
| 24 | nei, Eg skal sora fíggindar hansara fyri ásjón hansara og heimsøkja teir, ið hata hann. |
|
| 25 | Við honum skal trúfesti og náði Mín vera, og í navni Mínum skal horn hansara verða høgt. |
|
| 26 | Havið skal Eg leggja undir hond hansara, streymarnar undir høgru hond hansara. |
|
| 27 | Hann skal kalla Meg: "Faðir mín, Gud mín og frelsuklettur mín!" |
|
| 28 | Eg geri hann til hin frumborna, hægstan av kongunum á jørðini; |
|
| 29 | til ævigar tíðir skal Eg lata náði Mína móti honum standa við, og sáttmáli Mín við hann skal standa fastur; |
|
| 30 | Eg lati avkom hansara standa til ævigar tíðir, hásæti hansara, so leingi sum himmalin er til. |
|
| 31 | Svíkja synir hansara lóg Mína, og ganga teir ikki eftir boðum Mínum, |
|
| 32 | bróta teir fyriskipanir Mínar, og halda teir ikki tað, ið Eg havi boðið, |
|
| 33 | so skal Eg heimsøkja synd teirra við sløgum, misbrot teirra við plágum; |
|
| 34 | men náði Mína taki Eg ikki frá honum, og trúfesti Mína svíki Eg ikki; |
|
| 35 | Eg bróti ikki sáttmála Mín og broyti ikki tað, ið varrar Mínar hava talað. |
|
| 36 | Eitt havi Eg svorið um heilagleika Mín - sanniliga, Eg skal ikki lúgva fyri Dávidi: |
|
| 37 | Avkom hansara skal verða verandi í allar ævir, og hásæti hansara sum sólin fyri ásjón Míni; |
|
| 38 | sum mánin skal tað standa til ævigar tíðir - og vitnið í Himli er trúfast!" - Sela. |
|
| 39 | Men nú hevur Tú vrakað og havnað, Tú ert vorðin illur við hin salvaða Tín; |
|
| 40 | sáttmálan við tænara Tín hevur Tú rist av Tær, krúnu hansara hevur Tú vanhalgað og kastað hana til jarðar. |
|
| 41 | Tú hevur rivið niður allar múrar hansara og gjørt virki hansara til grótrúgvur. |
|
| 42 | Hvør ferðamaður rænir frá honum, hann er vorðin grannum sínum til spott. |
|
| 43 | Høgru hond óvina hansara hevur Tú gjørt høga, Tú hevur glett allar fíggindar hansara. |
|
| 44 | Svørð hansara lætst Tú víkja og heltst honum ikki uppi í stríðnum. |
|
| 45 | Tú gjørdi enda á allari dýrd hansara og stoytti hásæti hansara til jarðar, |
|
| 46 | stytti ungdómsdagar hansara og sveipaði hann í skomm. - Sela. |
|
| 47 | Hvussu leingi fert Tú at fjala Teg, HARRI? - Í allar ævir? Hvussu leingi skal vreiði Tín loga sum eldur? |
|
| 48 | Minst tó, hvussu stutt lív mítt er, minst tómleikan, ið Tú hevur skapt hvørt menniskjabarn til! |
|
| 49 | - Hvør er maðurin, ið sleppur at liva og fær ikki deyðan at síggja! Hvør bjargar sál síni undan valdi deyðaríkisins! - Sela. |
|
| 50 | HARRI, hvar eru náðiverk Tíni frá forðum, sum Tú við eiði lovaði Dávidi í trúfesti Tíni? |
|
| 51 | HARRI, minst skommina, ið liggur yvir tænarum Tínum, at eg má bera í fanginum spottið frá øllum hinum mongu fólkum, |
|
| 52 | at fíggindar Tínir háða, HARRI, at teir háða fótaspor hins salvaða Tíns! |
|
| 53 | Lovaður veri HARRIN í allar ævir! Amen, amen! |
|
|
