| 1 | Til songmeistaran. Eftir hinum áttanda. Sálmur. Eftir Dávid. |
| | 2 | Frels, HARRI! Tí tey, ið óttast Gud, eru burtur, hini trúføstu millum menniskjabørnini eru horvin! |
| | 3 | Tey tala lygn, hvør við næsta sín; við følskum vørrum, við tvísintum hjarta tala tey. |
| | 4 | HARRIN oyði allar falskar varrar, tunguna, ið talar stór orð, |
| | 5 | tey, sum siga: "Tunga okkara ger okkum sterk, varrar okkara eru við okkum - hvør er harri okkara!" |
| | 6 | "Við tað at hini ørmu verða kúgað, við tað at hini fátæku suffa, skal Eg nú reisa Meg!" sigur HARRIN; "Eg skal lata tey fáa frelsu, sum stunda eftir henni!" |
| | 7 | Orð HARRANS eru rein orð, lík hinum reina, sjey ferðir reinsaða silvuri. |
| | 8 | Tú, HARRI, skalt varða tey, Tú skalt goyma hesi ætt tey í allar ævir. |
| | 9 | Hini gudleysu sveima rundanum, táið skarn verður sett høgt millum menniskjabørnini. |
| |
|
