| 1 | Til songmeistaran. Spill ikki! Eftir Dávid. Songur. Táið hann flýddi undan Saul og var í hellinum. |
| | 2 | Ver mær náðigur, Gud, ver mær náðigur! Tí hjá Tær søkir sál mín sær skjól, í veingjaskugga Tínum søki eg mær lívd, inntil vanlukkan er av! |
| | 3 | Eg rópi til Gud, hin hægsta, til tann Gud, sum fullførir verk Sítt fyri meg. |
| | 4 | Hann sendir hjálp úr Himli og frelsir meg, táið eg verði háðaður av teimum, ið liggja mær eftir lívinum - sela - Gud sendir náði og trúfesti Sína. |
| | 5 | Sál mín er mitt ímillum leyvur; eg má liggja millum teir, ið goysa eld, millum menniskju, ið hava spjót og pílar til tenn og hvast svørð til tungu. |
| | 6 | - Vís Teg høgan yvir himli, Gud, dýrd Tín breiðist yvir alla jørðina! |
| | 7 | Teir hava lagt net fyri føtur mínar - sál mín er niðurboygd; teir grava grøv framman fyri meg - men teir falla sjálvir í hana! - Sela. |
| | 8 | Hjarta mítt er støðugt, Gud, hjarta mítt er støðugt, eg skal syngja og lovprísa! |
| | 9 | Vakna, æra mín, vaknið, harpa og sitari - eg skal vekja morgunroðan! |
| | 10 | Eg skal takka Tær, HARRI, millum fólkini, prísa Tær millum fólkasløgini! |
| | 11 | Tí náði Tín er stór, líka til himmals, trúfesti Tín líka til skýggini. |
| | 12 | - Vís Teg høgan yvir himli, Gud, dýrd Tín breiðist yvir alla jørðina! |
| |
|
