| 1 | Tú Hevndargud, HARRI, Tú Hevndargud, stíg fram í dýrd! |
|
| 2 | Reis Teg, Tú dómari jarðar, lat hini hugmóðigu fáa aftur tað, ið tey hava gjørt! |
|
| 3 | Hvussu leingi skulu gudleys, HARRI, hvussu leingi skulu gudleys frøa seg? |
|
| 4 | Tey goysa frek orð úr sær, tey fetta sær, øll, ið gera órætt. |
|
| 5 | Fólk Títt, HARRI, kúga tey, og arv Tín plága tey; |
|
| 6 | einkjuna og hin fremmanda drepa tey, faðirleys myrða tey. |
|
| 7 | Og tey siga: "HARRIN sær ikki, Gud Jákups aktar ikki eftir tí!" |
|
| 8 | Skiljið tó, tit býttlingar millum fólkið! Og tit dárar, nær fara tit at verða klókir? |
|
| 9 | Hann, ið plantaði oyrað, man Hann ikki hoyra! Hann, ið skapti eygað, man Hann ikki síggja! |
|
| 10 | Hann, ið tyktar heidningarnar, man Hann ikki straffa, Hann, sum gevur menniskjunum vit! |
|
| 11 | - HARRIN kennir tankar menniskjanna, Hann veit, at teir eru fáfongd. |
|
| 12 | Sælur er tann maður, ið Tú, HARRI, revsar og gevur lærdóm av lóg Tíni, |
|
| 13 | fyri at geva honum frið fyri óndum døgum, inntil grøv verður grivin hinum gudleysa. |
|
| 14 | Tí HARRIN vrakar ikki fólk Sítt og svíkur ikki arv Sín. |
|
| 15 | Nei, hin rættvísi fær rætt sín aftur, hvør sannhjartaður hevur framtíð. |
|
| 16 | Hvør reisir seg at verja meg móti hinum óndu? Hvør hjálpir mær móti teimum, ið gera órætt? |
|
| 17 | - Var ikki HARRIN hjálp mín, so búði skjótt sál mín í deyðatøgn! |
|
| 18 | Táið eg hugsaði: "Nú ekur fótur mín!" - tá styðjaði náði Tín meg, HARRI! |
|
| 19 | Táið hjarta mítt var fult av óttafullum hugsanum, lívgaði troyst Tín sál mína. |
|
| 20 | Manst Tú standa í sáttmála við dómstól spillunnar, har sum teir skapa órætt undir eiti av rætti! |
|
| 21 | Í flokkum taka teir seg saman móti sál hins rættvísa, og teir dómfella sakleyst blóð. |
|
| 22 | Men HARRIN verður mær borg, Gud mín verður mær skýlisklettur; |
|
| 23 | Hann letur órætt teirra koma aftur yvir teir, forkemur teimum fyri óndskap teirra, ja, HARRIN Gud okkara forkemur teimum! |
|
|
