| 1 | Songur. Eftir Asaf. Hví, Gud, hevur Tú so heilt koyrt okkum frá Tær? Hví rýkur vreiði Tín móti fylginum, ið Tú røktar? |
|
| 2 | Minst samkomu Tína, sum Tú vanst Tær í forðum, sum Tú loysti út at vera arvaætt Tína, Zionsfjall, sum Tú býrt á! |
|
| 3 | Stíg upp til hinar ævigu toftir! Øllum hevur fíggindin forkomið í halgidóminum. |
|
| 4 | Fíggindar Tínir hava brølað mitt í samkomuhúsi Tínum, teir hava sett merki síni upp til merki. |
|
| 5 | Tað var sjón, sum táið øksir verða lyftar í tjúkka skóginum. |
|
| 6 | Og nú - alt útskorið, ið har var, soraðu teir sundur við øks og sleggju. |
|
| 7 | Á halgidóm Tín settu teir eld; líka í grund hava teir vanhalgað bústað navns Tíns. |
|
| 8 | Teir hava sagt í hjartanum: "Vit skulu forkoma teimum øllum somlum!" - Teir hava brent øll samkomuhús Guds í landinum. |
|
| 9 | Merki okkara, tey síggja vit ikki; eingin profetur er longur; her er eingin, ið veit, hvussu leingi hetta verður. |
|
| 10 | Hvussu leingi, Gud, skal mótstøðumaðurin háða, fíggindin vanvirða navn Títt? - Í allar ævir? |
|
| 11 | Hví heldur Tú hond Tíni aftur, høgru hond Tíni? Tak hana úr barminum og forkom teimum! |
|
| 12 | Gud er tó kongur mín frá fornum tíðum, Hann, sum skapir frelsu á jørðini. |
|
| 13 | Tú vart tann, ið kleyv havið við veldi, Tú soraði høvd drekanna á vatninum. |
|
| 14 | Tú soraði høvd Livjatans, Tú lætst fólkið í oyðimørkini fáa hann til føði. |
|
| 15 | Keldu og løk lætst Tú springa upp, ævigar streymar lætst Tú torna upp. |
|
| 16 | Tín er dagurin, Tín er náttin við, Tú hevur skapt ljósið og sólina. |
|
| 17 | Tú hevur sett jørðini øll mark hennara; summar og vetur hevur Tú gjørt. |
|
| 18 | Minst hetta: Fíggindin hevur háðað HARRAN, fólk av dárum hevur vanvirt navn Títt! |
|
| 19 | Gev ikki villdýrinum sál turtildúvu Tínar, gloym ikki í allar ævir lívið í hinum ørmu Tínum! |
|
| 20 | Minst sáttmálan! Tí hini myrku støð landsins eru full av yvirgangsbústøðum. |
|
| 21 | Lat ikki hin kúgaða venda aftur við skomm, lat hin arma og fátæka lova navni Tínum! |
|
| 22 | Reis Teg, Gud, barst fyri søk Tína, minst til, at Tú verður háðaður av dáranum líðilangan dagin! |
|
| 23 | Lat ikki róp fígginda Tína óansað, gangin frá mótstøðumonnum Tínum, sum aldri helmar í! |
|
|
