| 1 | Sálmur. Eftir Dávid. HARRIN er hirði mín; mær fattast einki. |
| | 2 | Hann letur meg liggja á grønum eingjum, leiðir meg at hvíldarvøtnum; |
| | 3 | Hann lívgar sál mína, Hann leiðir meg eftir røttum leiðum - fyri navns Síns skuld. |
| | 4 | Um eg so skal ganga í dali deyðaskuggans, óttist eg einki ilt; tí Tú ert við mær, keppur Tín og stavur Tín, teir ugga meg. |
| | 5 | Tú borðreiðir fyri mær, beint fyri eygum fígginda mína; Tú salvar høvd mítt við olju; tað rennur út av steypi mínum. |
| | 6 | Einki uttan gott og náði skal fylgja mær, allar dagar eg livi, og eg skal búgva í húsi HARRANS allar ævir. |
| |
|
