1 | Eftir Dávid. Táið hann lætst óður fyri Abimelek, so hann rak hann frá sær, og hann fór avstað. |
|
2 | Eg skal lova HARRANUM altíð, prís Hansara skal altíð vera mær á munni. |
|
3 | Sál mín skal rósa sær av HARRANUM; hini eyðmjúku skulu hoyra tað og gleðast. |
|
4 | Gerið HARRAN stóran saman við mær, latið okkum saman seta navn Hansara høgt! |
|
5 | Eg søkti HARRAN, og Hann svaraði mær og fríaði meg frá øllum, ið eg ræddist. |
|
6 | Tey hugdu upp til Hansara - og lýstu av gleði, og andlit teirra rodnaðu aldri av skomm. |
|
7 | Her er ein armur, ið rópti; og HARRIN hoyrdi og frelsti hann úr allari neyð hansara. |
|
8 | Eingil HARRANS tekur støðu rundan um tey, ið óttast Hann, og fríar tey út. |
|
9 | Smakkið, og síggið, at HARRIN er góður! Sælur er tann maður, ið søkir sær skjól hjá Honum. |
|
10 | Óttist HARRAN, tit heiløgu Hansara, tí einki fattast teimum, ið óttast Hann! |
|
11 | Ungar leyvur líða neyð og svølta, men teimum, ið søkja HARRAN, fattast einki gott. |
|
12 | Komið higar, børn, lurtið eftir mær, eg skal læra tykkum ótta HARRANS! |
|
13 | Hvør er tann maður, ið tráar eftir lívi, sum ynskir sær dagar at síggja lukku? |
|
14 | - Halt tungu tína frá illum og varrar tínar frá at tala svik, |
|
15 | halt teg frá illum og ger gott, søk frið og stevn eftir honum! |
|
16 | Eygu HARRANS eru vend til hini rættvísu, og oyru Hansara til róp teirra. |
|
17 | Men ásjón HARRANS er ímóti teimum, sum gera ilt, til at strika út minnið um tey á jørðini. |
|
18 | Táið hini rættvísu rópa, hoyrir HARRIN og bjargar teimum úr allari neyð teirra. |
|
19 | HARRIN er teimum nær, sum hava sundurbrotið hjarta, Hann frelsir tey, sum hava sundursoraðan anda. |
|
20 | Mangar eru vanlukkur hins rættvísa, men HARRIN bjargar honum úr teimum øllum; |
|
21 | Hann varðveitir øll bein hansara, ikki eitt verður brotið. |
|
22 | Vanlukka drepur hin gudleysa, og tey, sum hata hin rættvísa, skulu verða dømd sek. |
|
23 | Men sál tænara Sína loysir HARRIN út, og eingin, ið lítur á Hann, verður dømdur sekur. |
|
|