| 1 | Til songmeistaran. Eftir liljum. Vitnisburður. Eftir Asaf. Sálmur. |
|
| 2 | Lurta eftir, Tú hirði Ísraels, Tú, ið leiðir Jósef sum fylgi! Tú, sum situr uppi yvir kerúbunum, opinbera Teg í dýrd! |
|
| 3 | Vek upp veldi Títt at ganga undan Efra’im, Benjamin og Manasse, og kom okkum til hjálpar! |
|
| 4 | Gud, hjálp okkum aftur á føtur, lat andlit Títt lýsa, so verða vit frelst! |
|
| 5 | HARRI Gud, Gud herskaranna, hvussu leingi fert Tú at vera vreiður, tó at fólk Títt biður? |
|
| 6 | Tú hevur givið okkum tárabreyð at eta og tár at drekka í floytifullum máli. |
|
| 7 | Tú hevur gjørt okkum grannum okkara til trætievni, fíggindar okkara háða okkum. |
|
| 8 | Gud, Gud herskaranna, hjálp okkum aftur á føtur, lat andlit Títt lýsa, so verða vit frelst! |
|
| 9 | Víntræ flutti Tú úr Egyptalandi, Tú rakst burt heidningar og plantaði tað; |
|
| 10 | Tú ruddaði tí stað, og tað festi røtur og fylti landið; |
|
| 11 | fjøll vórðu fjald av skugga tess, sedristrø Guds av greinum tess; |
|
| 12 | tað strekti greinar sínar líka at havinum, kvistar sínar at ánni. |
|
| 13 | - Hví hevur Tú rivið niður garðarnar um tað, so hvør ferðamaður hentar av tí? |
|
| 14 | Svínið úr skóginum gnagar tað, dýrini á markini eta tað upp. |
|
| 15 | - Gud, Gud herskaranna, kom aftur, hygg niður av himli og síggj, tak Tær av hesum víntræi, |
|
| 16 | av tí, ið høgra hond Tín hevur plantað, syninum, ið Tú hevur útvalt Tær! |
|
| 17 | Tað er brent í eldi, tað er umhøgt; av hóttan andlits Tíns ganga tey til grundar. |
|
| 18 | Halt hond Tína yvir manninum, ið er við høgru hond Tína, yvir menniskjasyninum, ið Tú hevur útvalt Tær! |
|
| 19 | So víkja vit ikki frá Tær; ger okkum livandi aftur, so ákalla vit navn Títt! |
|
| 20 | HARRI Gud, Gud herskaranna, hjálp okkum aftur á føtur, lat andlit Títt lýsa, so verða vit frelst! |
|
|
