| 1 | Til songmeistaran. Til nehilot. Sálmur. Eftir Dávid. |
| | 2 | Vend oyranum til orð míni, HARRI, akta eftir suffi mínum, |
| | 3 | lýð á neyðarróp mítt, kongur mín og Gud mín, tí til Tín biði eg! |
| | 4 | HARRI, um morgunin hoyri Tú rødd mína, um morgunin leggi eg mál mítt fram fyri Teg - og bíði! |
| | 5 | Tí ikki ert Tú tann Gud, sum líkar gudloysi; hin óndi sleppur ikki at búgva hjá Tær. |
| | 6 | Hugmóðig verða ikki standandi fyri eygum Tínum; Tú hatar øll tey, ið gera órætt. |
| | 7 | Tú letur tey, ið tala lygn, ganga til grundar; blóðdálkaður, falskur maður er HARRANUM andstygd. |
| | 8 | Men eg sleppi av stóru miskunn Tíni inn í hús Títt, eg sleppi í ótta fyri Tær at tilbiðja, vendur móti heilaga templi Tínum. |
| | 9 | HARRI, leið meg í rættvísi Tíni, fyri teirra skuld, sum eru eftir mær, ger veg Tín slættan fyri mær! |
| | 10 | Tí sannleiki er ikki í munni teirra, hjarta teirra er avgrund, barki teirra opin grøv; tungu sína gera teir hála. |
| | 11 | Døm teir sekar, Gud, lat teir falla fyri egnum svikaráðum, stoyt teimum oman fyri hinar mongu misgerðir teirra - teir standa jú Tær ímóti! |
| | 12 | Men lat øll tey gleðast, sum søkja sær skjól hjá Tær, lat tey í allar ævir fegnast, tí Tú verjir tey, og lat tey, sum elska navn Títt, frøast í Tær! |
| | 13 | Tí Tú signar hin rættvísa, HARRI, Tú heldur náði Tína sum skjøld fyri hann! |
| |
|
