| 1 | Halleluja! Ja, tađ er gott at lovsyngja Gudi okkara, ja, tađ er lívsćlt, lovsongur sřmir seg. |
|
| 2 | HARRIN byggir Jerúsalem upp aftur, Hann savnar hini spjaddu av Ísrael saman aftur; |
|
| 3 | Hann grřđir tey, iđ hava sundurbrotiđ hjarta, og bindur um sár teirra; |
|
| 4 | Hann ger av, hvussu mangar stjřrnurnar skulu vera, og Hann gevur teimum řllum navn. |
|
| 5 | Harri okkara er stórur og veldigur í megi, vit Hansara stendur ikki til at meta. |
|
| 6 | HARRIN heldur eyđmjúkum uppi, men boyggir gudleys til jarđar. |
|
| 7 | Syngiđ fyri HARRANUM viđ třkk, lovsyngiđ Gudi okkara viđ sitara, |
|
| 8 | Honum, sum fjalir himmalin viđ skýggjum, letur jřrđina fáa regn, letur grógva gras á fjřllunum, |
|
| 9 | Honum, sum gevur fćnum fřđi, ravnaungunum, iđ rópa! |
|
| 10 | Honum líkar ikki sterkar hestar, Hann hevur ikki tokka til kvikan mann; |
|
| 11 | nei, HARRIN hevur tokka til teirra, sum óttast Hann, sum bíđa eftir náđi Hansara. |
|
| 12 | Prísa HARRANUM, Jerúsalem, lova Gudi tínum, Zion! |
|
| 13 | Tí Hann ger porturstengur tínar sterkar, Hann signar břrn tíni í tćr; |
|
| 14 | landamarkum tínum gevur Hann friđ, mettar teg viđ bestu hveiti; |
|
| 15 | Hann sendir bođ Sítt til jarđar, skjótt rennur orđ Hansara avstađ; |
|
| 16 | Hann gevur kava sum ull, stroyir út rím sum řsku; |
|
| 17 | Hann kastar hegling Sín sum breyđmolar; hvřr kann standa fyri frosti Hansara! |
|
| 18 | Aftur sendir Hann orđ Sítt; tá tiđnar ísurin; Hann letur vind Sín blása; tá renna vřtnini. |
|
| 19 | Hann hevur kunngjřrt Jákupi orđ Sítt, Ísrael bođ Síni og lógir Sínar; |
|
| 20 | tađ hevur Hann ikki gjřrt viđ nakra ađra tjóđ; lógir Hansara kenna tćr ikki. - Halleluja! |
|
|
