| 1 | Hví froysa heidningarnir, hví hava fólkasløg fáfongt í huga? |
|
| 2 | Kongar jarðarinnar reisast, og høvdingar leggja saman ráð móti HARRANUM og móti salvaða Hansara: |
|
| 3 | "Latið okkum slíta bond Teirra og kasta tog Teirra av okkum!" |
|
| 4 | - Hann, sum í Himli situr, lær, Harrin spottar teir! |
|
| 5 | So talar Hann til teirra í vreiði Síni, loypir ræðslu á teir í bræði Síni: |
|
| 6 | "Eg havi tó sett kong Mín á Zion, heilaga fjall Mítt!" |
|
| 7 | - "Eg skal siga frá avgerð. HARRIN segði við Meg: "Tú ert sonur Mín, Eg havi føtt Teg í dag! |
|
| 8 | Bið Meg, so skal Eg geva Tær heidningarnar í arv, og jørðina, so víð sum hon er, at eiga; |
|
| 9 | við jarnstavi skalt Tú sora teir, smildra teir sum leirílat!"" |
|
| 10 | Og nú, tit kongar, verið vísir, latið tykkum siga, tit dómarar á jørðini! |
|
| 11 | Tænið HARRANUM við ótta, fegnist við bivan! |
|
| 12 | Kyssið sonin, fyri at Hann skal ikki verða vreiður, og tit ganga til grundar á vegnum! Skjótt tendrast vreiði Hansara! Sæl eru øll tey, ið líta á Hann! |
|
|
