| 1 | Eftir Dávid. HARRIN er ljós mítt og frelsa mín - hvønn skal eg óttast! HARRIN er tann, ið verjir lív mítt - hvønn skal eg ræðast! |
|
| 2 | Táið illgerðarmenn koma ímóti mær og ætla at gloypa mær, snáva og falla teir sjálvir, mótstøðumenn og fíggindar mínir. |
|
| 3 | Um so herur tekur støðu móti mær, óttast hjarta mítt ikki; um ófriður brestur á móti mær, eri eg tó tryggur. |
|
| 4 | - Um eitt havi eg biðið HARRAN, tí trái eg eftir: At eg skal sleppa at búgva í húsi HARRANS allar dagar mínar, til at skoða, hvussu lívsælur HARRIN er, og grunda í templi Hansara. |
|
| 5 | Tí Hann goymir meg í húsi Sínum hin ónda dag; Hann fjalir meg, loyndan í tjaldi Sínum; upp á klett leiðir Hann meg. |
|
| 6 | Og nú skal høvur mítt lyfta seg upp yvir fíggindar mínar rundan um meg, eg skal við fagnaði bera fram offur í tjaldi Hansara; við songi og spæli skal eg prísa HARRANUM. |
|
| 7 | Hoyr, HARRI, eg rópi hart, ver mær náðigur og svara mær! |
|
| 8 | Hjarta mítt minnir Teg á orð Títt: "Søkið ásjón Mína!" - HARRI, eg søki ásjón Tína! |
|
| 9 | Fjal ikki ásjón Tína fyri mær, vís ikki í vreiði tænara Tínum burtur! Tú ert hjálp mín; koyr meg ikki burtur og far ikki frá mær, Gud frelsu mínar! |
|
| 10 | Tí faðir og móðir fóru frá mær - men HARRIN tekur meg til Sín. |
|
| 11 | Lær meg veg Tín, HARRI, leið meg eftir hini sløttu gøtu, fyri teirra skuld, ið lúra eftir mær! |
|
| 12 | Gev meg ikki glúpskum óvinum í hendur! Tí følsk vitni reisa seg móti mær, og menn, ið froysa av yvirgangi. |
|
| 13 | Á, hevði eg ikki trúð, at eg skal síggja góðsku HARRANS í landi teirra, sum liva! |
|
| 14 | - Bíða eftir HARRANUM, ver hugreystur, og hjarta títt veri sterkt, ja, bíða eftir HARRANUM! |
|
|
