| 1 | Fá mær rætt, Gud, barst fyri málevni mítt móti fólki, ið ikki kennir til miskunn, frels meg frá følskum, órættvísum monnum! |
| | 2 | Tí Tú ert tann Gud, ið er skjól mítt - hví hevur Tú kastað meg frá Tær? Hví skal eg ganga sorgarbundin, kúgaður av fíggindum? |
| | 3 | Send ljós Títt og sannleik Tín, lat tey leiða meg, lat tey føra meg til heilaga fjall Títt og til bústaðir Tínar, |
| | 4 | so eg kann koma til altar Guds, til tann Gud, ið er gleði og fagnaður mín, og takka Tær á hørpu, Gud, Gud mín! |
| | 5 | - Hví ert tú niðurboygd, sál mín, hví ert tú so órólig í mær? Bíða eftir Gudi! Tí eg skal aftur kunna takka Honum, frelsu andlits míns og Gudi mínum! |
| |
|
