| 1 | Songur. Á hátíðarferðunum. Til Tín lyfti eg eygu míni, Tú, sum í Himli situr! |
| | 2 | Sum eygu tænaranna fylgja hond harra teirra, sum eygu arbeiðskonunnar fylgja hond frúar hennara - soleiðis fylgja eygu okkara HARRANUM Gudi okkara, inntil Hann verður okkum náðigur. |
| | 3 | Ver okkum náðigur, HARRI, ver okkum náðigur! Tí vit eru mett og meir enn mett av vanvirðing; |
| | 4 | mett og meir enn mett er sál okkara av spotti hinna tryggu, av vanvirðing hinna hugmóðigu! |
| |
|
