| 1 | Hjá Tær, HARRI, søki eg mær skjól! Lat meg aldri í allar ævir verða til skammar! |
|
| 2 | Fría meg út og bjarga mær í rættferð Tíni, boygg oyra Títt til mín og frels meg! |
|
| 3 | Ver mær klettur, sum eg kann búgva á, og sum eg altíð kann flýggja til, Tú, sum hevur ásett mær frelsu! Tú ert klettur og borg mín. |
|
| 4 | Gud mín! Bjarga mær úr hondum hins gudleysa, úr klóm hins órættvísa og yvirgangskropsins! |
|
| 5 | Tí Tú ert vón mín, Harri HARRI, álit mítt, frá tí eg var ungur. |
|
| 6 | Á Teg havi eg styðjað meg líka úr móðurfangi; Tú ert tann, ið dró meg út úr móðurlívi; um Teg er lovsongur mín altíð. |
|
| 7 | Sum undur havi eg verið mongum; men Tú ert sterka skjól mítt. |
|
| 8 | Muður mín er fullur av prísi Tínum, allan dagin av heiður Tínum. |
|
| 9 | Kasta meg ikki frá Tær í elli míni, og svík meg ikki, nú mátturin svinnur! |
|
| 10 | Tí fíggindar mínir tosa um meg; teir, ið lúra eftir sál míni, leggja saman ráð |
|
| 11 | og siga: "Gud hevur svikið hann! Eftir honum, takið hann, tí eingin er, sum frelsir!" |
|
| 12 | - Gud, ver ikki langt frá mær, Gud mín, skunda Tær og kom mær til hjálpar! |
|
| 13 | Lat teir verða til skammar og ganga til grundar, teir, ið liggja mær eftir lívinum, lat teir verða klæddar í spott og spæ, teir, ið vilja mær ilt! |
|
| 14 | Men eg, eg skal altíð vóna, og aftrat øllum prísi Tínum skal eg leggja nýtt prís. |
|
| 15 | Muður mín skal vitna um rættferð Tína, um frelsu Tína allan dagin; tí eg veit ikki enda á teimum. |
|
| 16 | Eg skal minna um veldigu verk Harrans HARRANS, lovsyngja rættferð Tíni, henni eina. |
|
| 17 | Gud! Tú hevur lært meg tað líka frá ungdóminum, og líka til nú kunngeri eg undur Tíni. |
|
| 18 | Svík meg so heldur ikki, táið eg verði gamal og gráur, Gud! Enn skal eg kunngera øllum komandi ættum arm Tín, øllum teimum, ið koma skulu, mátt Tín. |
|
| 19 | Og rættferð Tín, Gud, røkkur líka til himmals, Tú, sum hevur gjørt stórverk, Gud, hvør er sum Tú! |
|
| 20 | Tú, sum lætst okkum síggja nógvar trongdir og vanlukkur, Tú skalt gera okkum livandi aftur og draga okkum upp aftur úr avgrundum jarðarinnar; |
|
| 21 | Tú skalt gera meg enn størri og venda við og troysta meg. |
|
| 22 | Afturfyri skal eg við hørpuspæli prísa trúfesti Tíni, Gud mín, leika á sitara fyri Tær, Tú hin Heilagi Ísraels! |
|
| 23 | Fegnast skulu varrar mínar, ja, eg skal syngja Tær lov - sál mín, sum Tú loysti út! |
|
| 24 | Og tunga mín skal allan dagin tala um rættferð Tína; tí teir standa til skammar og við kinnroða, teir, ið vilja mær illa. |
|
|
