| 1 | Til songmeistaran. Eftir synir Kora. Eftir alamot. Songur. |
|
| 2 | Gud er skjól og styrki okkara, hjálp í neyðini, til fulnar royndur. |
|
| 3 | Tí óttast vit ikki, um so jørðin umskiftist, og fjøllini stoytast niður í havsdýpið, |
|
| 4 | um so havsvøtnini brúsa og sjóða, fjøllini nøtra av hugmóði teirra. - Sela. |
|
| 5 | Ein á er - streymar hennara gleða stað Guds, heilaga bústað hins Hægsta. |
|
| 6 | Gud er mitt í honum, hann vikast ikki; Gud hjálpir honum, táið lýsir av degi. |
|
| 7 | Fólkasløg leika í, ríki vikast - Hann letur rødd Sína ljóða, tá skelvur jørðin. |
|
| 8 | HARRIN Gud herskaranna er við okkum, Gud Jákups er fasta borg okkara. - Sela. |
|
| 9 | Komið og síggið verk HARRANS - Hann hevur avrikað øgilig verk á jørðini! |
|
| 10 | Hann ger enda á kríggi um alla jørðina; bogan brýtur Hann sundur, støkkir spjótið av, vagnarnar brennir Hann upp. |
|
| 11 | - "Haldið uppat, og sannið, at Eg eri Gud! Eg eri høgur millum fólkini, høgur á jørðini!" |
|
| 12 | HARRIN Gud herskaranna er við okkum, Gud Jákups er fasta borg okkara. - Sela. |
|
|
