| 1 | Eftir Dávid. Eg prísi Tær av øllum hjarta mínum, fyri eygum gudanna syngi eg Tær lov. |
|
| 2 | Eg tilbiði, vendur móti heilaga templi Tínum, og meir enn øllum prísi eg navni Tínum fyri náði og trúfesti Tína; tí dýrt hevur Tú gjørt orð Títt, meir enn alt navn Títt. |
|
| 3 | Tann dag eg rópti, svaraði Tú mær; Tú gjørdi meg hugreystan, og sál mín fekk styrki. |
|
| 4 | Allir kongar á jørðini skulu prísa Tær, HARRI, táið teir fáa at hoyra orðini av munni Tínum. |
|
| 5 | Og teir skulu syngja um vegir HARRANS, tí stórur er heiður HARRANS. |
|
| 6 | Tí HARRIN er høgur, men Hann vendir eygað til tann, ið lítið hevur at týða, og hin stolta kennir Hann langan veg. |
|
| 7 | Um so leið mín liggur mitt ígjøgnum neyð - Tú heldur mær á lívi; móti vreiði fígginda mína rættir Tú út hondina, og høgra hond Tín frelsir meg. |
|
| 8 | HARRIN skal fullføra verk Sítt fyri meg. - HARRI, náði Tín varir í allar ævir - gev ikki upp handaverk Títt! |
|
|
