| 1 | Sæl eru tey, hvørja leið er ólastandi, tey, ið liva eftir lóg HARRANS. |
|
| 2 | Sæl eru tey, ið akta eftir vitnisburðum Hansara, tey, ið søkja Hann av øllum hjarta sínum, |
|
| 3 | og sum ikki gera órætt, men ganga á vegum Hansara. |
|
| 4 | Tú hevur givið boð Tíni, fyri at ein skal leggja sær eina við at halda tey. |
|
| 5 | Á, høvdu vegir mínir verðið fastir, so eg helt fyriskipanir Tínar! |
|
| 6 | Tá skuldi eg ikki verðið til skammar, táið eg aktaði eftir øllum boðum Tínum. |
|
| 7 | Eg skal takka Tær av sonnum hjarta, táið eg læri allar rættvísilógir Tínar at kenna. |
|
| 8 | Fyriskipanir Tínar skal eg halda; vend mær tó ikki heilt bakið! |
|
| 9 | Hvussu skal hin ungi halda veg sín reinan? Við at halda seg eftir orði Tínum. |
|
| 10 | Av øllum hjarta mínum søki eg Teg; lat meg ikki villast burtur frá boðum Tínum! |
|
| 11 | Eg goymi orð Títt í hjartanum, fyri at eg skal ikki synda móti Tær. |
|
| 12 | Lovaður veri Tú, HARRI, lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 13 | Eg kunngeri við vørrunum allar lógir muns Tíns. |
|
| 14 | Yvir veg vitnisburða Tína gleðist eg sum yvir alt ríkidømi. |
|
| 15 | Eg skal grunda á boð Tíni og hyggja væl at leiðum Tínum. |
|
| 16 | Í fyriskipanum Tínum havi eg gleði mína; eg gloymi ikki orð Títt. |
|
| 17 | Ger væl við tænara Tín, so eg kann liva! So skal eg halda orð Títt. |
|
| 18 | Lat upp eygu míni, so eg kann skoða alt hitt undurfulla í lóg Tíni! |
|
| 19 | Eg eri gestur á jørðini; dyl ikki boð Tíni fyri mær! |
|
| 20 | Sál mín tærist burtur av tráan eftir lóg Tíni - altíð. |
|
| 21 | Tú hevur straffað hini hugmóðigu, hini bannaðu, sum villast burt frá boðum Tínum. |
|
| 22 | Tak skomm og vanvirðing burt frá mær! Tí eg akti eftir vitnisburðum Tínum. |
|
| 23 | Ja, høvdingar sita og leggja upp ráð móti mær; men tænari Tín grundar á fyriskipanir Tínar. |
|
| 24 | Ja, vitnisburðir Tínir eru gleði mín; teir eru ráðgevarar mínir. |
|
| 25 | Sál mín liggur í dustinum; halt mær á lívi eftir orði Tínum! |
|
| 26 | Eg legði fram fyri Teg vegir mínar, og Tú svaraði mær; lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 27 | Lat meg skilja veg boða Tína! So skal eg grunda á undurverk Tíni. |
|
| 28 | Sál mín grætur av sorg; reis meg upp eftir orði Tínum! |
|
| 29 | Lat lygivegin vera langt frá mær, og unn mær lóg Tína! |
|
| 30 | Trúskaparveg havi eg valt; lógir Tínar havi eg sett mær fyri eyga. |
|
| 31 | Eg haldi meg til vitnisburðir Tínar; lat meg ikki verða til skammar, HARRI! |
|
| 32 | Vegin eftir boðum Tínum skal eg renna; tí Tú gert meg lættan um hjartað. |
|
| 33 | HARRI, vís mær veg fyriskipanna Tína! So skal eg líka til endan halda meg eftir honum. |
|
| 34 | Gev mær vit! So skal eg akta eftir lóg Tíni og halda hana av øllum hjarta mínum. |
|
| 35 | Leið meg gøtu boða Tína! Tí í henni havi eg gleði mína. |
|
| 36 | Boygg hjarta mítt til vitnisburðir Tínar og ikki til vinning! |
|
| 37 | Vend eygum mínum burtur frá at hyggja eftir fáfongd, halt mær á lívi á vegi Tínum! |
|
| 38 | Uppfyll á tænara Tínum orð Títt, sum givið er teimum, ið óttast Teg! |
|
| 39 | Tak burtur frá mær vanæruna, ið eg ræðist fyri! Tí lógir Tínar eru góðar. |
|
| 40 | Tú sært, at mær leingist eftir boðum Tínum; halt mær á lívi við rættvísi Tíni! |
|
| 41 | Lat náði Tína koma yvir meg, HARRI, frelsu Tína eftir orði Tínum, |
|
| 42 | so eg fái svarað honum, ið háðar meg! Tí eg líti á orð Títt. |
|
| 43 | Tak ikki heilt sannleiksorð úr munni mínum! Tí eg bíði eftir dómum Tínum. |
|
| 44 | So skal eg støðugt halda lóg Tína, ja, ævigt og altíð. |
|
| 45 | Lat meg ferðast um rúmt land! Tí eg spyrji eftir boðum Tínum. |
|
| 46 | Eg skal tala fyri kongum um vitnisburðir Tínar og skal ikki verða til skammar. |
|
| 47 | Eg havi gleði mína í boðum Tínum, sum eg elski. |
|
| 48 | Eg rætti út hendurnar móti boðum Tínum, sum eg elski, og grundi á fyriskipanir Tínar. |
|
| 49 | Minst orðið til tænara Tín, við tað at Tú hevur givið mær vón! |
|
| 50 | Tað er troyst mín í vesældóminum, at orð Títt hevur hildið mær á lívi. |
|
| 51 | Ógvuliga hava hini hugmóðigu spottað meg; tó eri eg ikki vikin burtur frá lóg Tíni. |
|
| 52 | Mær kom í hug dómar Tínar frá ævunum, HARRI, og eg fann troyst. |
|
| 53 | Brennandi vreiði hevur gripið meg um hini gudleysu, ið fara frá lóg Tíni. |
|
| 54 | Fyriskipanir Tínar eru vorðnar lovsongir mínir í húsinum, har eg búgvi sum fremmandur. |
|
| 55 | Um náttina kom mær navn Títt í hug, HARRI, og eg helt lóg Tína. |
|
| 56 | Hetta varð lukkuligi lutur mín: At geva boðum Tínum gætur. |
|
| 57 | HARRIN er lutur mín; eg havi sett mær fyri at halda orð Tíni. |
|
| 58 | Av øllum hjarta mínum bønaði eg Teg: "Ver mær náðigur eftir orði Tínum!" |
|
| 59 | Eg granskaði vegir mínar og stýrdi fótum mínum aftur til vitnisburðir Tínar. |
|
| 60 | Eg skundaði mær og drálaði ikki at halda boð Tíni. |
|
| 61 | Snerrur hinna gudleysu vóru rundan um meg, men eg gloymdi ikki lóg Tína. |
|
| 62 | Mitt um náttina fari eg upp at takka Tær fyri rættvísilógir Tínar. |
|
| 63 | Eg haldi meg til øll tey, ið óttast Teg og halda boð Tíni. |
|
| 64 | Jørðin er full av náði Tíni, HARRI; lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 65 | Tú hevur gjørt væl við tænara Tín, HARRI, eftir orði Tínum. |
|
| 66 | Gev mær vit og kunnskap! Tí eg trúgvi á boð Tíni. |
|
| 67 | Áðrenn eg varð eyðmýktur, viltist eg; men nú haldi eg orð Títt. |
|
| 68 | Tú ert góður og gert gott; lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 69 | Hini hugmóðigu hava spunnið saman lygn móti mær; men eg haldi boð Tíni av øllum hjarta mínum. |
|
| 70 | Hjarta teirra følir ikki heldur enn fløt; men eg havi gleði mína í lóg Tíni. |
|
| 71 | Tað var mær gott, at eg varð eyðmýktur, so eg kom at læra fyriskipanir Tínar. |
|
| 72 | Lógin av munni Tínum er mær meiri verd enn gull og silvur í dungum. |
|
| 73 | Hendur Tínar hava skapt meg og gjørt meg; gev mær vit, so eg kann læra boð Tíni! |
|
| 74 | Tey, ið óttast Teg, skulu síggja meg og gleðast; tí eg bíði eftir orði Tínum. |
|
| 75 | HARRI, eg veit, at dómar Tínir eru rættvísir, og at Tú í trúfesti hevur eyðmýkt meg. |
|
| 76 | Lat náði Tína verða mær til troyst eftir orði Tínum til tænara Tín! |
|
| 77 | Lat miskunn Tína koma yvir meg, so eg kann liva! Tí lóg Tín er gleði mín. |
|
| 78 | Lat hini hugmóðigu verða til skammar! Tí uttan grund kúga tey meg; eg grundi á boð Tíni. |
|
| 79 | Lat tey, ið óttast Teg, koma aftur til mín, tey, sum kenna vitnisburðir Tínar! |
|
| 80 | Lat hjarta mítt vera fullkomið í fyriskipanum Tínum, so eg skal ikki verða til skammar! |
|
| 81 | Eftir frelsu Tíni tráar sál mín; eg bíði eftir orði Tínum. |
|
| 82 | Eygu míni tráa eftir orði Tínum, og eg sigi: "Nær fert Tú at troysta meg?" |
|
| 83 | Tí eg eri eins og skinnsekkur í royki, men fyriskipanir Tínar gloymi eg ikki. |
|
| 84 | Hvussu mangir munnu dagar tænara Tíns vera? Nær fert Tú at halda dóm yvir teimum, ið liggja eftir mær? |
|
| 85 | Hini hugmóðigu hava grivið mær gravir, tey, sum ikki liva eftir lóg Tíni. |
|
| 86 | Øll boð Tíni eru trúføst; við lygn verður søkt at mær; hjálp mær! |
|
| 87 | Tað vantar lítið á, at tey hava forkomið mær á jørðini; men eg havi ikki slept boðum Tínum. |
|
| 88 | Halt mær á lívi eftir náði Tíni! So skal eg halda vitnisburðin av munni Tínum. |
|
| 89 | Til ævigar tíðir, HARRI, stendur orð Títt fast í Himli. |
|
| 90 | Mann eftir mann varir trúfesti Tín; Tú hevur grundfest jørðina, og hon stendur føst. |
|
| 91 | Til at seta dómar Tínar í verk stendur alt enn í dag; tí alt má tæna Tær. |
|
| 92 | Hevði lóg Tín ikki verið gleði mín, so hevði eg verið gingin til grundar í stóru neyð míni. |
|
| 93 | Aldri í allar ævir skal eg gloyma boð Tíni; tí við teimum hevur Tú hildið mær á lívi. |
|
| 94 | Tín eri eg; frels meg! Tí eg spyrji eftir boðum Tínum. |
|
| 95 | Hini gudleysu lúra eftir mær, at forkoma mær; eg akti eftir vitnisburðum Tínum. |
|
| 96 | Á øllum fullkomnum havi eg sæð enda; men boð Tíni røkka ómetaliga langt. |
|
| 97 | Sum eg elski lóg Tína! Allan dagin grundi eg á hana. |
|
| 98 | Boð Tíni hava gjørt meg vísari enn fíggindar mínar; tí til ævigar tíðir eigi eg tey. |
|
| 99 | Eg eri vorðin klókari enn allir lærarar mínir; tí eg grundi á vitnisburðir Tínar. |
|
| 100 | Eg eri vitigari enn hinir gomlu; tí eg akti eftir boðum Tínum. |
|
| 101 | Frá øllum óndum leiðum haldi eg fótum mínum burtur fyri at kunna halda orð Títt. |
|
| 102 | Frá lógum Tínum eri eg ikki vikin burtur; tí Tú hevur lært meg. |
|
| 103 | Sum orð Tíni eru gómum mínum søt! Tey eru søtari enn hunangur munni mínum! |
|
| 104 | Av boðum Tínum fái eg vit; tí hati eg hvørja lygigøtu. |
|
| 105 | Orð Títt er fóti mínum lykt og ljós á leið míni. |
|
| 106 | Eg havi svorið - og eg havi hildið tað - at akta eftir rættvísilógum Tínum. |
|
| 107 | Eg eri sára eyðmýktur; HARRI, halt mær á lívi eftir orði Tínum! |
|
| 108 | Lat sjálvkravdu offur muns míns líka Tær, HARRI, og lær meg lógir Tínar! |
|
| 109 | Eg gangi altíð við lívinum í hondunum; men lóg Tína havi eg ikki gloymt. |
|
| 110 | Hini gudleysu leggja snerrur fyri meg; men eg eri ikki vilstur burtur frá boðum Tínum. |
|
| 111 | Eg fekk vitnisburðir Tínar í æviga ogn; tí teir eru gleði hjarta míns. |
|
| 112 | Eg boygdi hjarta mítt til at halda fyriskipanir Tínar í allar ævir, líka til endan. |
|
| 113 | Hini tvísintu hati eg; men lóg Tína elski eg. |
|
| 114 | Tú ert skjól mítt og skjøldur mín; eg bíði eftir orði Tínum. |
|
| 115 | Víkið frá mær, tit, ið gera ilt! Eg vil halda boð Guds míns. |
|
| 116 | Halt mær uppi eftir orði Tínum, so eg kann liva, og lat meg ikki verða til skammar við vón míni! |
|
| 117 | Styðja meg, so eg verði frelstur! So skal eg altíð við gleði skoða fyriskipanir Tínar. |
|
| 118 | Tey, ið villast burt frá fyriskipanum Tínum, roknar Tú øll fyri einki; einki batar teimum svik teirra. |
|
| 119 | Sum ilsku kastar Tú burt øll gudleys á jørðini; tí elski eg vitnisburðir Tínar. |
|
| 120 | Av ræðslu fyri Tær nøtrar kroppur mín; eg óttist dómar Tínar. |
|
| 121 | Rætt og skjal havi eg gjørt; Tú skalt ikki geva meg í hendur teirra, sum kúga meg. |
|
| 122 | Gakk í ábyrgd fyri tænara Tín, so honum kann gangast væl, lat ikki hini hugmóðigu kúga meg. |
|
| 123 | Eygu míni tærast burtur av tráan eftir frelsu Tíni og eftir rættvísiorði Tínum. |
|
| 124 | Ger við tænara Tín eftir náði Tíni, og lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 125 | Eg eri tænari Tín; gev mær vit, so eg kann kenna vitnisburðir Tínar! |
|
| 126 | Tíð er hjá HARRANUM at taka í teymarnar; tí tey hava brotið lóg Tína. |
|
| 127 | - Tí elski eg boð Tíni meir enn gull, ja, meir enn fínt gull. |
|
| 128 | Tí haldi eg øll boð Tíni um alt vera bein; eg hati hvørja lygigøtu. |
|
| 129 | Undurfullir eru vitnisburðir Tínir; tí aktar sál mín eftir teimum. |
|
| 130 | Táið orð Tíni verða upplatin, geva tey ljós; tey geva einfaldum vit. |
|
| 131 | Eg læt upp munnin og suffaði av tráan; tí eg stundaði eftir boðum Tínum. |
|
| 132 | Vend Tær til mín og ver mær náðigur, sum beint er móti teimum, ið elska navn Títt! |
|
| 133 | Lat við orði Tínum stig míni verða føst, og lat ongan órætt fáa vald á mær! |
|
| 134 | Loys meg undan kúgan manna! So skal eg halda boð Tíni. |
|
| 135 | Lat ásjón Tína lýsa yvir tænara Tín, og lær meg fyriskipanir Tínar! |
|
| 136 | Vatnstreymar renna mær av eygunum, tí lóg Tín verður ikki hildin. |
|
| 137 | Tú ert rættvísur, HARRI, og rættir eru dómar Tínir. |
|
| 138 | Í rættvísi og miklari trúfesti hevur Tú fyriskrivað vitnisburðir Tínar. |
|
| 139 | Eldhugi mín hevur tært meg upp, av tí at óvinir mínir hava gloymt orð Tíni. |
|
| 140 | Orð Títt er væl reinsað; tænari Tín elskar tað. |
|
| 141 | Lítið havi eg at týða, og vanvirdur eri eg, men boð Tíni havi eg ikki gloymt. |
|
| 142 | Rættvísi Tín er ævig rættvísi, og lóg Tín er sannleiki. |
|
| 143 | Trongd og angist hevur rámt meg, men boð Tíni eru gleði mín. |
|
| 144 | Vitnisburðir Tínir eru rættvísir til ævigar tíðir; gev mær vit, so eg kann liva! |
|
| 145 | Eg rópi av øllum hjarta mínum; svara mær, HARRI! Eg vil akta eftir fyriskipanum Tínum. |
|
| 146 | Eg rópi til Tín; frels meg! So skal eg halda vitnisburðir Tínar. |
|
| 147 | Tíðliga, í dimmalættingini, var eg uppi og rópti um hjálp; eg bíðaði eftir orðum Tínum. |
|
| 148 | Áðrenn náttarvøkurnar byrjaðu, vóru eygu míni vakin at grunda á orð Títt. |
|
| 149 | Hoyr rødd mína eftir náði Tíni, HARRI, halt mær á lívi eftir lógum Tínum! |
|
| 150 | Nær eru teir, ið skammiliga liggja eftir mær; frá lóg Tíni eru teir langt burtur. |
|
| 151 | Tú ert nær, HARRI, og øll boð Tíni eru sannleiki. |
|
| 152 | Eg vitsti longu langt síðani av vitnisburðum Tínum, at Tú hevur grundfest teir í allar ævir. |
|
| 153 | Hygg neyð mín - frels meg! Tí eg havi ikki gloymt lóg Tína. |
|
| 154 | Flyt mál mítt og loys meg út, halt mær á lívi eftir orði Tínum! |
|
| 155 | Frelsan er langt frá gudleysum; tí tey spyrja ikki eftir fyriskipanum Tínum. |
|
| 156 | Miskunn Tín er stór, HARRI! Halt mær á lívi eftir dómum Tínum! |
|
| 157 | Mangir eru teir, ið liggja eftir mær og standa mær ímóti; frá vitnisburðum Tínum eri eg ikki vikin. |
|
| 158 | Mær býður ímóti, táið eg síggi hini trúleysu, tey, ið ikki halda orð Títt. |
|
| 159 | Hugsa um, at eg havi elskað boð Tíni, HARRI - halt mær á lívi eftir náði Tíni! |
|
| 160 | Alt orð Títt samanlagt er sannleiki, og til ævigar tíðir stendur øll rættvísilóg Tín føst. |
|
| 161 | Høvdingar lógu eftir mær uttan grund; men hjarta mítt óttaðist fyri orðum Tínum. |
|
| 162 | Eg gleði meg um orð Títt, sum ein, ið hevur vunnið stóran herfong. |
|
| 163 | Eg hati og skýggi lygn; men lóg Tína elski eg. |
|
| 164 | Sjey ferðir um dagin lovi eg Tær fyri rættvísilógir Tínar. |
|
| 165 | Nógvan frið hava tey, ið elska lóg Tína, og einki er, sum fær tey at falla. |
|
| 166 | Eg bíði eftir frelsu Tíni, HARRI, og eg havi hildið boð Tíni. |
|
| 167 | Sál mín hevur hildið vitnisburðir Tínar; teir eru mær ógvuliga kærir. |
|
| 168 | Eg havi hildið boð Tíni og vitnisburðir Tínar; tí Tú kennir allar vegir mínar. |
|
| 169 | HARRI, lat róp mítt koma fram fyri ásjón Tína, gev mær vit eftir orði Tínum! |
|
| 170 | Lat bøn mína koma fyri ásjón Tína, frels meg eftir orði Tínum! |
|
| 171 | Lovsongur skal streyma mær av vørrunum; tí Tú lærir meg fyriskipanir Tínar. |
|
| 172 | Tunga mín skal syngja um orð Títt; tí øll boð Tíni eru rættvísi. |
|
| 173 | Lat hond Tína vera mær til hjálpar! Tí eg havi valt boð Tíni. |
|
| 174 | Mær leingist eftir frelsu Tíni, HARRI, og lóg Tín er gleði mín. |
|
| 175 | Lat sál mína liva og lova Tær, og lat dómar Tínar hjálpa mær! |
|
| 176 | - Eg eri vilstur; leita upp tænara Tín sum burturmistan seyð! Tí eg havi ikki gloymt boð Tíni. |
|
|
