| 1 | Til songmeistaran. Eftir hini stummu dúvu langt burtur. Eftir Dávid. Songur. Táið Filistarar tóku hann í Gat. |
|
| 2 | Ver mær náðigur, Gud! Tí menniskju liggja mær eftir lívinum; samt og javnt treingja teir meg við stríði. |
|
| 3 | Samt og javnt liggja teir mær eftir lívinum, teir, ið elta meg, ja, mangir eru teir, sum í hugmóði stríða móti mær. |
|
| 4 | Men táið ræðsla fellur á meg, líti eg á Teg! |
|
| 5 | Við hjálp Guds skal eg prísa orði Hansara; á Gud líti eg, eg óttist ikki - hvat skal hold fáa gjørt mær! |
|
| 6 | Allan dagin gera teir mær lívið beiskt, allar hugsanir teirra eru vendar móti mær, til tað illa. |
|
| 7 | Teir taka seg saman, teir lúra, teir hava eyguni eftir mær, hvussu eg stígi; tí teir liggja mær eftir lívinum. |
|
| 8 | Skulu teir sleppa undan við øllum óndskapi sínum! - Nei, slá fólkasløgini niður í vreiði Tíni, Gud! |
|
| 9 | Tú hevur talt, hvussu mangan eg havi flýtt; tár míni eru goymd í skinnsekki Tínum - standa tey ikki í bók Tíni? |
|
| 10 | - So skulu fíggindar mínir víkja, tann dag eg rópi; tað veit eg, at Gud er við mær! |
|
| 11 | Við hjálp Guds skal eg prísa orði Hansara, við hjálp HARRANS skal eg prísa orði Hansara. |
|
| 12 | Eg líti á Gud, eg óttist ikki - hvat kann menniskja gera mær! |
|
| 13 | Á mær hvíla lyfti til Tín, Gud - eg skal gjalda Tær við takkofrum! |
|
| 14 | Tí Tú hevur fríað sál mína frá deyðanum, ja, føtur mínar frá falli, so eg kann ganga fyri ásjón Guds í ljósi teirra, sum liva. |
|
|
