| 1 | Til songmeistaran. Eftir gittit. Sálmur. Eftir Dávid. |
| | 2 | HARRI, Harri okkara, hvussu dýrt er ikki navn Títt um alla jørðina, Tú, sum hevur breitt út dýrd Tína yvir himmalin! |
| | 3 | Av munni smábarna og bróstabarna hevur Tú grundfest Tær vernd, fyri teirra skuld, sum eru óvinir Tínir, fyri at teppa fíggindan og hin hevnisama. |
| | 4 | Táið eg síggi himmal Tín - verk fingra Tína - mánan og stjørnurnar, ið Tú hevur gjørt, |
| | 5 | hvat er tá menniskjað, at Tær kemur tað í hug, menniskjabarnið, at Tú tekur Tær av tí! |
| | 6 | Tú gjørdi tað lítið lægri enn Gud, við heiður og dýrd krýndi Tú tað; |
| | 7 | Tú setti tað at ráða yvir handaverkum Tínum, alt legði Tú tí undir føtur, |
| | 8 | smáfæ og neyt, øll somul, ja, tey villu dýrini á markini, |
| | 9 | fuglarnar undir himli og fiskin í havinum, alt tað, ið ferðast vegir havsins. |
| | 10 | - HARRI, Harri okkara, hvussu dýrt er ikki navn Títt um alla jørðina! |
| |
|
