| 1 | Til songmeistaran. Spill ikki! Eftir Dávid. Songur. Táið Saul sendi menn, ið skuldu halda vakt um húsið, til at drepa hann. |
| | 2 | Gud mín, bjarga mær frá fíggindum mínum, verj meg móti teimum, ið reisa seg móti mær! |
| | 3 | Fría meg frá teimum, ið gera órætt, frels meg frá blóðdálkaðum monnum! |
| | 4 | Tí Tú sært, at teir lúra eftir sál míni; sterkir menn taka seg saman móti mær, uttan at misbrot ella synd er hjá mær, HARRI! |
| | 5 | Uttan at eg havi misbrotið meg, renna teir fram og gera seg til at leypa á. Vakna og kom ímóti mær - hygg! |
| | 6 | Ja, Tú, HARRI Gud herskaranna, Gud Ísraels, vakna og heimsøk allar heidningar, vís ongum av hesum trúleysu níðingum náði! - Sela. |
| | 7 | Um kvøldið koma teir aftur, túta sum hundar og strúka um staðin. |
| | 8 | Orðastreymur gongur teimum av munni, svørð er á vørrum teirra, tí "hvør man hoyra tað!" |
| | 9 | Men Tú, HARRI, Tú lær at teimum, Tú spottar allar heidningar. |
| | 10 | Móti mátti hansara bíði eg eftir Tær, tí Gud er borg mín; |
| | 11 | Gud mín kemur ímóti mær við náði Síni, Gud skal lata meg hyggja við gleði á teir, ið elta meg. |
| | 12 | Drep teir ikki, fyri at fólk mítt skal ikki gloyma tað, nei, lat teir rekast um fyri veldi Tínum, og slá teir niður, Tú Harri, skjøldur okkara! |
| | 13 | Hvørt orð á vørrum teirra er synd í munni teirra; lat teir tá koma fastar í hugmóð sítt, aftur fyri illbønirnar og lygnirnar, ið teir tala! |
| | 14 | Ger í vreiði enda á teimum, ger enda á teimum, so teir eru ikki til longur, og lat tey sanna líka at endum jarðarinnar, at Gud er tann, sum ræður í Jákupi! - Sela. |
| | 15 | Um kvøldið koma teir aftur, túta sum hundar og strúka um staðin. |
| | 16 | Teir reika um eftir onkrum at eta; verða teir ikki mettir, verða teir verandi alla náttina. |
| | 17 | Men eg, eg syngi um styrki Tína, um morgunin skal eg fegnast um náði Tína, tí Tú ert borg mín og skjól mítt, tann dag eg eri í neyð. |
| | 18 | Styrki mín! Tær syngi eg prís, tí Gud er borg mín, náðiríki Gud mín! |
| |
|
