| 1 | So sigur HARRIN: Himmalin er hásæti Mítt, og jørðin er fótaskammul Mín - hvat hús kunnu tit byggja Mær, og hvar er staðið, ið skuldi kunnað verið bústaður Mín! |
| | 2 | Hond Mín hevur jú gjørt alt hetta, og soleiðis varð alt hetta til - sigur HARRIN. Men til henda skal Eg venda eyga Mítt, til hin arma og tann, ið hevur sundurbrotnan anda og skelvur fyri orði Mínum. |
| | 3 | - Hann, ið drepur tarv, er sum hann, ið drepur mann; hann, ið ofrar lamb, er sum hann, ið brýtur hálsin á hundi; hann, ið ofrar matoffur, er sum hann, ið ofrar svínablóð; hann, ið brennir roykilsi, er sum hann, ið prísar avgudum. Eins og tey hava valt sínar egnu leiðir, og eins og sál teirra gleðir seg í andstygdum teirra, |
| | 4 | so skal Eg velja at gera teimum ilt, og tað, ið tey ræðast, skal Eg lata koma á tey - aftur fyri at eingin svaraði, táið Eg rópti, eingin lurtaði eftir, táið Eg talaði - nei, tey gjørdu tað, sum ónt var í eygum Mínum, og valdu tað, ið Mær líkaði ikki. |
| | 5 | Hoyrið orð HARRANS, tit, ið skelva fyri orði Hansara! Brøður tykkara, sum hata tykkum og reka tykkum frá sær fyri navns Míns skuld, siga: "Lat HARRAN vísa dýrd Sína, so vit fáa gleði tykkara at síggja!" - Men teir skulu verða til skammar! |
| | 6 | Hoyrið óljóðið úr býnum! Rødd hoyrist úr templinum, rødd HARRANS - Hann lønir fíggindum Sínum tað, ið teir hava gjørt! |
| | 7 | Áðrenn hon fekk ilt, átti hon; áðrenn verkirnir komu á hana, hevur hon átt drong. |
| | 8 | Hvør hevur hoyrt slíkt! Hvør hevur sæð tess líka! Verður land borið í heim eftir einum degi! Verður tjóð fødd eftir eini løtu! - síðani Zion átti synir sínar, við tað sama sum hon fekk ilt. |
| | 9 | Skuldi Eg latið barnið komið í burðarliðin og forðað tí at verðið føtt! sigur HARRIN. Ella skuldi Eg, sum lati tað koma til, síðani stongt móðurlívið! sigur Gud tín. |
| | 10 | Gleðist við Jerúsalem og fegnist um hana, øll tit, ið elska hana! Frøist stórliga við henni, øll tit, ið syrgja um hana, |
| | 11 | so tit kunnu súgva og mettast av lívgandi brósti hennara, súgva og gleðast av stóru dýrd hennara! |
| | 12 | Tí so sigur HARRIN: Eg lati frið koma yvir hana eins og ánna og ríkidømi tjóðanna eins og løk, ið fløðir yvir bakkarnar, og tit skulu sleppa at súgva; á arminum skulu tit verða borin, og í fanginum skulu tit verða yndað. |
| | 13 | Sum móðir uggar barn sítt, skal Eg troysta tykkum; í Jerúsalem skulu tit verða troystað. |
| | 14 | Tit skulu síggja tað, og hjarta tykkara skal gleðast; bein tykkara skulu grønkast sum grasið, og síggjast skal, at hond HARRANS er við tænarum Hansara, men at Hann er illur við fíggindar Sínar. |
| | 15 | Tí HARRIN skal koma í eldi, og vagnar Hansara skulu vera sum stormurin - til at løna aftur við vreiði Síni í glóðum og við hóttan Síni í logandi eldi; |
| | 16 | tí við eldi skal HARRIN halda dóm og við svørði Sínum sláa alt hold, og mong skulu tey verða, ið HARRIN drepur. |
| | 17 | Tey, sum halga og reinsa seg fyri urtagørðum - fylgjandi einum, ið er mitt ímillum teirra - tey, sum eta svínakjøt og viðurstyggilig dýr, ja, mýs, skulu øll somul umkomast - sigur HARRIN. |
| | 18 | Eg, Eg geri verk og hugsanir teirra til einkis; tann tíð kemur, táið Eg savni allar tjóðir og øll tungumál, og tey skulu koma og síggja dýrd Mína. |
| | 19 | Og Eg skal gera tekin millum teirra og senda nøkur av teimum, sum undansloppin eru, til tjóðirnar, til Tarsis, Pul og Lud - bogamenninar - til Tubal og Javan, til oyggjarnar langt burtur, sum ikki hava hoyrt tíðindini um Meg og ikki sæð dýrd Mína; og tey skulu millum fólkasløgini kunngera dýrd Mína. |
| | 20 | Og frá øllum tjóðum skulu tey koma við øllum brøðrum tykkara sum matofri til HARRAN, á hestum, í vagnum, í beristólum, á múldýrum og á kamelum, og føra teir niðan á heilaga fjall Mítt í Jerúsalem - sigur HARRIN - eins og Ísraelsmenn í reinum íløtum bera matofrið inn í hús HARRANS. |
| | 21 | Eisini av teimum skal Eg taka Mær nakrar til prestar, til Levitar - sigur HARRIN. |
| | 22 | Tí eins og hin nýggi himmalin og hin nýggja jørðin, ið Eg skapi, verða verandi til ævigar tíðir fyri ásjón Míni - sigur HARRIN - so skal eisini avkom og navn tykkara verða verandi til ævigar tíðir. |
| | 23 | Hvønn sólkomudag og hvønn sabbat skal alt hold koma at tilbiðja fyri ásjón Míni, sigur HARRIN. |
| | 24 | Og tey skulu fara út og hyggja at hinum deyðu kroppum teirra manna, ið falnir eru frá Mær; tí ormur teirra skal ikki doyggja, eldur teirra skal ikki sløkna, og teir skulu vera øllum holdi viðurstygd. |
| |
|
