| 1 | Fegnast, tú ófruktbara, tú, ið ikki hevur føtt! Sker í gleðisong og ver fró, tú, sum ikki hevur havt verkir! Tí børn hinnar einsligu kvinnu eru fleiri enn hennara, sum hevur mann - sigur HARRIN. |
|
| 2 | Rúmka stað tjalds tíns, lat teir spenna út teppi bústaðar tíns, forða tí ikki! Ger tjaldtog tíni long og slá hælirnar fastar! |
|
| 3 | Tí tú skalt breiða teg út, bæði til høgru og til vinstru, og avkom títt skal taka fólkasløg í ogn og byggja upp aftur oyddar býir. |
|
| 4 | Óttast ikki - tú skalt ikki verða til skammar! Lat ikki spottið gera tær mun - tú skalt ikki standa vónbrotin! Nei, skomm ungdóms tíns skalt tú gloyma, og vanæru einkjutíðar tínar skalt tú ikki minnast longur. |
|
| 5 | Tí skapari tín er ektamaður tín - HARRIN Gud herskaranna er navn Hansara - og hin Heilagi í Ísrael er loysnari tín; Gud alrar jarðarinnar kallast Hann. |
|
| 6 | Tí sum vrakaða konu við sorg í hjartanum kallar HARRIN teg, og ungdómsbrúður - hvør fer at havna hana! sigur Gud tín. |
|
| 7 | Lítla løtu vendi Eg tær bakið, men í stórari miskunn skal Eg savna teg. |
|
| 8 | Táið vreiði Mín rann útav, fjaldi Eg lítla løtu ásjón Mína fyri tær, men við ævigari náði miskunni Eg tær - sigur HARRIN, endurloysari tín. |
|
| 9 | Sum nóaflóð er hetta Mær; so sum Eg svór, at nóaflóð skuldi ikki koma yvir jørðina uppaftur, havi Eg nú svorið, at Eg skal ikki verða illur við teg ella deila teg. |
|
| 10 | Tí víst kunnu fjøllini fara úr stað, og heyggjarnir vikast; men miskunn Mín skal ikki víkja frá tær, og friðarsáttmáli Mín skal ikki vikast - sigur HARRIN, Hann, sum miskunnar tær. |
|
| 11 | Tú arma, sum stormur hevur heimsøkt, sum onga troyst hevur funnið! Eg byggi teg upp við smaragdum og leggi grund tína av safirum; |
|
| 12 | Eg geri múrtindar tínar av rubinum, portur tíni av karfunklum og allan múrin rundan um teg av dýrum steinum! |
|
| 13 | Øll børn tíni skulu verða lærd av HARRANUM, og børn tíni skulu njóta miklan frið. |
|
| 14 | Við rættvísi skalt tú verða grundfest; lat angist vera langt frá tær, tí tú skalt einki hava at óttast! Ver trygg fyri ræðslu, tí hon skal ikki koma tær nær! |
|
| 15 | Taka teir seg saman ímóti tær, er tað ikki eftir vilja Mínum; teir, sum taka seg saman ímóti tær, skulu falla fyri tær. |
|
| 16 | Tað eri Eg, ið skapi smiðin, sum blæsur í koleldin og framleiðir amboð til verk sítt, og tað eri Eg, ið skapi oyðaran til at forkoma. |
|
| 17 | Einki vápn, ið smíðað verður móti tær, skal fáa sigur, og hvørja tungu, sum reisir søk móti tær, skalt tú fáa dómfelda. - Hetta er arvur tænara HARRANS og rætturin, ið teir fáa frá Mær - sigur HARRIN. |
|
|
