| 1 | Um hesa tíðina sendi Merodak-Baladan, sonur Baladan, kongurin í Bábel, brøv og gávu til Ezekias, við tað at hann frætti, at hann hevði verið sjúkur, men var vorðin frískur aftur. |
| | 2 | Ezekias var glaður um, at teir komu, og vísti teimum skattkamar sítt, silvurið, gullið, kryddurtirnar, hina dýru olju, alt vápnahús sítt og alt, sum í skattkømurum hansara var; einki var, sum Ezekias ikki læt teir fáa at síggja í húsi sínum og í øllum ríki sínum. |
| | 3 | Tá kom Esaias profetur til Ezekias kong og segði við hann: "Hvat søgdu hasir menn, og hvaðani komu teir til tín?" Ezekias svaraði: "Teir eru komnir úr landi langt burtur, úr Bábel." |
| | 4 | Tá spurdi hann: "Hvat fingu teir at síggja í húsi tínum?" Ezekias svaraði: "Alt, sum í húsi mínum er, hava teir sæð; einki var í skattkømurum mínum, sum eg ikki vísti teimum." |
| | 5 | Nú segði Esaias við Ezekias: "Hoyr orð HARRANS Guds herskaranna! |
| | 6 | Dagar skulu koma, táið alt, sum í húsi tínum er, og allir skattirnir, ið fedrar tínir hava savnað líka til henda dag, skal verða flutt til Bábel; einki skal verða eftir - sigur HARRIN. |
| | 7 | Og av sonum tínum, sum koma av tær, og sum tú fært, skulu nakrir verða tiknir og gjørdir til hirðmenn í høll kongsins í Bábel." |
| | 8 | Men Ezekias segði við Esaias: "Gott er orð HARRANS, ið tú hevur talað!" Og síðani segði hann: "So verður tó mín tíð at ganga í friði og náðum!" |
| |
|
