1 | Vei teimum, ið fara suður til Egyptalands eftir hjálp og seta álit sítt á hestar og líta á vagnar, fyri tað at teir eru mangir, og á hestmenn, fyri tað at teir eru nógvir í tali - men venda ikki eygum sínum til hin Heilaga Ísraels og søkja ikki HARRAN. |
| 2 | Men eisini Hann er vísur; Hann letur vanlukkuna koma, og orð Síni tekur Hann ikki aftur; Hann reisir Seg móti húsi hinna óndu og móti hjálp teirra, ið gera órætt. |
| 3 | Egyptar eru menniskju og ikki Gud; hestar teirra eru hold og ikki andi; HARRIN skal rætta út hond Sína, og hjálparin skal snáva, og tann, ið hjálp hevur fingið, skal falla, og teir skulu umkomast, bæði annar og annar. |
| 4 | Tí so segði HARRIN við meg: Sum leyva brølar, ungleyva yvir ráni sínum, og ikki, um so heilur flokkur av hirðum verður róptur saman móti henni, ræðist rópini ella víkur fyri ganginum - so skal HARRIN Gud herskaranna koma niður at herja á Zionsfjall og hædd tess. |
| 5 | Sum fuglarnir breiða út veingirnar, so skal HARRIN Gud herskaranna verja Jerúsalem, verja og frelsa, leypa um og bjarga. |
| 6 | Vendið við til Hansara, sum tit so djúpt eru fallin frá, tit børn Ísraels! |
| 7 | Tí tann dag skal ein og hvør tykkara vraka silvurgudar og gullgudar sínar, teir, ið hendur tykkara hava gjørt tykkum at synda við. |
| 8 | Assur skal falla fyri svørði, ið ikki hoyrir manni til; svørð, ið ikki hoyrir menniskja til, skal gera enda á honum; hann skal flýggja fyri svørðinum, og ungu menn hansara skulu verða trælir. |
| 9 | Klettur hansara skal flýggja í ræðslu, og høvdingar hansara skulu verða ræddir burt frá hermerki sínum - sigur HARRIN, Hann, sum hevur eld Sín í Zion og ovn Sín í Jerúsalem. |
| |
|