| 1 | HARRIN tømir jørðina og leggur hana í oyði; Hann umskiftir útsjónd hennara og spjaðir tey, sum á henni búgva. |
|
| 2 | Tá gongur presti sum fólki, harra sum træli, frú sum trælkvinnu, seljara sum keypara, lángevara sum lántakara, okrara sum skuldara hansara. |
|
| 3 | Tømd, ja, tømd skal jørðin verða, og rænd, ja, rænd - tí HARRIN hevur talað hetta orð. |
|
| 4 | Jørðin syrgir og følnar burtur, jarðarríki ørmaktast og følnar burtur; hinir mætu millum fólkini á jørðini ørmaktast. |
|
| 5 | Tí jørðin er vanhalgað undir teimum, ið á henni búgva; tey hava brotið lógirnar, vent rættinum við, brotið hin æviga sáttmála. |
|
| 6 | Tí tærir bann jørðina upp, og tey, ið á henni búgva, noyðast at bøta; tí steikjast jarðbúgvarnir av hita, so bert fá menniskju verða eftir. |
|
| 7 | Vínberjaløgurin syrgir, víntræið følnar; øll tey, sum áður vóru so hjartansglað, suffa nú. |
|
| 8 | Tagnað er hitt glaða ljóð av trummum, uppathildin er gangurin av teimum, ið fegnast, tagnaður er gleðiljómur sitaranna. |
|
| 9 | Teir sita ikki nú og kvøða við vínsteypið; beiskur er hin sterki drykkur teimum, ið drekka hann. |
|
| 10 | Niðurrivin liggur býurin og oyðin; stongt er hvørt hús, so ikki slepst inn. |
|
| 11 | Á gøtuni vena teir seg um vínið; øll gleði er horvin, burturflýdd er øll frøi úr landinum. |
|
| 12 | Eftir í býnum er einki uttan oyðing, og portrið er høgt í spønir. |
|
| 13 | Tí so skal tað ganga millum fólkini á jørðini - sum táið oljutrø verða skakað, sum við seinnaheystið, táið vínheystið er liðugt. |
|
| 14 | Tey, tey skulu lyfta upp rødd sína og fegnast; um dýrd HARRANS rópa tey av gleði fyri vestan: |
|
| 15 | "Ærið tí HARRAN, tit, sum búgva í eystri, ærið navn HARRANS Guds Ísraels, tit, sum búgva á strondum havsins!" |
|
| 16 | Frá ytsta enda jarðarinnar hoyra vit lovsongir: "Æra veri hinum rættvísa!" Men eg sigi: Eg armi, eg armi - vei mær! Ránsmenn ræna, ja, ránsmenn ræna rán! |
|
| 17 | Ræðsla og grøv og garn yvir teg, tú, sum á jørðini býrt! |
|
| 18 | Tann, ið flýggjar undan ræðsluni, skal falla í grøvina, og tann, ið sleppur upp úr aftur grøvini, skal koma fastur í garnið; tí vatnportrini á hæddini eru latin upp, og grundvøllir jarðarinnar skelva. |
|
| 19 | Jørðin klovnar, ja, hon klovnar; jørðin skrædnar, ja, hon skrædnar; jørðin riðar, ja, hon riðar. |
|
| 20 | Jørðin skal sløðra sum hin drukni; hon skal geva seg aftur og fram sum vaktaraskýli; tungt liggur misbrot hennara á henni - hon skal falla og ikki reisa seg aftur. |
|
| 21 | Tann dag skal HARRIN heimsøkja her himmalsins á hæddini og kongar jarðarinnar á jørðini; |
|
| 22 | teir skulu verða savnaðir saman sum fangar í holuni og settir í fangahús, og eftir langa tíð skulu teir fáa straff sína. |
|
| 23 | Mánin skal smæast, og sólin skammast, tí HARRIN Gud herskaranna skal tá vísa, at Hann er kongur á Zionsfjalli og í Jerúsalem; og fyri eygum elstu Hansara er dýrd. |
|
|
