| 1 | Hetta eru sjónirnar, ið Esaias, sonur Amoz, sá um Juda og Jerúsalem, á teimum døgum ið Uzzias, Jótam, Akaz og Ezekias vóru kongar í Juda. |
|
| 2 | Hoyrið, tit Himlar, lurta, tú jørð! Tí HARRIN talar: Eg havi fostrað børn og føtt tey upp, men tey fullu frá Mær. |
|
| 3 | Neytið kennir hann, ið eigur tað, og eslið kennir krubbu harra síns; men Ísrael kennir einki, fólk Mítt skilir einki. |
|
| 4 | Vei hini syndafullu tjóð, tí skuldartyngda fólki, hesum avkomi illgerðarmanna, hesum børnum, sum so illa skikka sær! Tey hava svikið HARRAN, hava vanvirt hin Heilaga í Ísrael, hava vent Honum bakið. |
|
| 5 | Tola tit fleiri sløg, síðani tit halda áfram í fráfalli! Høvdið er ber sár, hjartað er sjúkt, alt sum tað er; |
|
| 6 | frá iljum til hviril er einki heilt - skurðir, kúlur og nýggj sár, sum hvørki eru reinsað ella umbundin ella bloytt við olju! |
|
| 7 | Land tykkara er oyðimørk, býir tykkara eru brendir; fremmand eta jørð tykkara fyri eygum tykkara - har er oyðing, sum táið land fellur í fíggindahendur. |
|
| 8 | Dóttir Zion er einsamøll eftir, sum skúr í víngarði, vaktarhús í melóngarði, sum kringsettur staður. |
|
| 9 | Hevði ikki HARRIN Gud herskaranna unt okkum lítla leivd, so høvdu vit verið sum Sodoma, líkst Gomorra. |
|
| 10 | Hoyrið orð HARRANS, sodomahøvdingar tykkara! Lurta eftir opinbering Guds okkara, gomorrafólk títt! |
|
| 11 | Hvat skal Eg gera við hesi mongu sláturoffur tykkara! sigur HARRIN; Mær leiðist við veðrabrennioffur og gøðingarkálvafiti, Eg skoyti ikki um blóð tarva, lamba og bukka. |
|
| 12 | Táið tit koma at stíga fram fyri ásjón Mína, hvør hevur tá biðið tykkum lata forgarðar Mínar traðka niður! |
|
| 13 | Komið ikki uppaftur við tómum matofri - tað er Mær andstyggiligt roykilsi! Sólkomudagar, sabbatar, hátíðarstevnur - Eg vil ikki vita av høgtíð og órætti saman! |
|
| 14 | Sólkomudagar og høgtíðir tykkara hatar sál Mín; tey eru vorðin Mær byrði, ið Eg ikki eri mentur at bera. |
|
| 15 | Hvussu nógv tit so rætta út hendurnar, lati Eg eyguni aftur fyri tykkum; hvussu nógv tit so biðja, hoyri Eg ikki - tí hendur tykkara eru fullar av blóði! |
|
| 16 | Tváið tykkum, reinsið tykkum! Gevið uppat við ónda atburði tykkara fyri eygum Mínum, leggið av at gera ilt! |
|
| 17 | Lærið at gera gott, leggið tykkum eftir tí, ið beint er, hjálpið hinum kúgaðu, fáið hinum faðirleysa rætt, flytið mál einkjunnar! |
|
| 18 | Komið, latið okkum tala saman um rætt! sigur HARRIN; um so syndir tykkara eru sum skarlak, skulu tær verða hvítar sum kavi; um tær so eru reyðar sum purpur, skulu tær verða sum hvít ull. |
|
| 19 | Eru tit lagalig og lýðin, skulu tit eta hitt góða í landinum; |
|
| 20 | men eru tit ólagalig og ólýðin, skulu tit verða etin upp av svørði - tí muður HARRANS hevur talað! |
|
| 21 | - At hon skuldi enda sum skøkja, hin trúfasta borg! Einaferð so full av rætti, rættferðarheim, og nú - manndráparar! |
|
| 22 | Silvur títt er vorðið ilska, vín títt er blandað við vatn; |
|
| 23 | stýrismenn tínir eru fráfalnir og vinir tjóva; allir elska teir gávur og liggja eftir mutri; ikki hjálpa teir hinum faðirleysa at fáa rætt, og ikki taka teir sær av málevni einkjunnar. |
|
| 24 | Tí sigur Harrin, HARRIN Gud herskaranna, hin veldigi Ísraels: Vei! Eg skal svala vreiði Míni á mótstøðumonnum Mínum og hevna Meg á fíggindar Mínar! |
|
| 25 | Eg skal venda hond Míni móti tær, reinsa ilskuna úr tær í ovninum og skilja frá alt blýggið. |
|
| 26 | Eg skal aftur geva tær slíkar dómarar sum í forðum og slíkar ráðharrar, sum tú einaferð átti, og so skalt tú eita Rættferðarstaður, Trúfestibýur. |
|
| 27 | Við rætti skal Zion verða endurloyst, og við rættferð tey, sum umvenda seg har. |
|
| 28 | Men undirgangur skal ráma allar illgerðarmenn og syndarar; tey, sum venda sær frá HARRANUM, skulu ganga til grundar. |
|
| 29 | Ja, skomm skulu tit fáa av eikitrøunum, ið tit elska; til skammar skulu tit verða av urtagørðunum, ið vóru tykkum so kærir. |
|
| 30 | Tí tit skulu verða sum eik við følnaðum bløðum og sum vatnleysur urtagarður. |
|
| 31 | Hin sterki skal verða til hálm, og verk hansara til neista; tey skulu brenna tilsamans bæði, og eingin skal sløkkja. |
|
|
