| 1 | Spádómur um Sjónadal. Hvat bagir hjá tær, síðani alt fólk títt er farið upp á tøkini? |
|
| 2 | Tú býur, so fullur av óljóði, av gangi, av fagnaðarrópum! Falnu menn tínir eru ikki dripnir við svørði og ikki deyðir í bardaga. |
|
| 3 | Høvdingar tínir eru allir samlir flýddir; uttan at skotið varð við boga, vórðu teir tiknir á hondum; teir, sum í tær vóru, gjørdust allir fangar, hvussu langt burt teir so vóru flýddir. |
|
| 4 | Tí sigi eg: Vendið eygunum frá mær, eg má gráta sárt! Gerið mær ikki ófrið við at troysta meg fyri, at dóttir fólks míns er løgd í oyði! |
|
| 5 | Tí ræðsludagur, dagur niðurtraðkingar og treingingar, kemur frá Harranum, HARRANUM Gudi herskaranna, í Sjónadali; múrar verða niðurbrotnir, og neyðarrópini hoyrast líka niðan í fjøllini. |
|
| 6 | Elam tekur pílahúsan, heldur fram við vagnkøppum og hestmonnum; Kir hevur tikið út skjøldirnar. |
|
| 7 | Bestu dalar tínir fyllast við vagnum, og hestmenn taka støðu fyri portrunum. |
|
| 8 | Hann tekur verndina frá Juda. Tá fert tú at hyggja teg um eftir vápnunum í skóghúsinum. |
|
| 9 | Tit síggja, at Dávidsbýur hevur nógvar rivur, og tit savna vatnið í Niðaru Tjørn; |
|
| 10 | tit telja húsini í Jerúsalem, og tit ríva niður húsini fyri at væla um múrin; |
|
| 11 | millum báðar múrarnar grava tit grøv til vatnið úr Gomlu Tjørn - men til Hansara, sum gjørdi tað, hyggja tit ikki upp, til Hansara, sum langt síðani upphugsaði tað, venda tit ikki eygunum. |
|
| 12 | Harrin, HARRIN Gud herskaranna, kallaði tykkum tann dag til grát og sorg, til at raka høvdið og sveipa syrgibúna um tykkum. |
|
| 13 | Men hygg, her er frøi og gleði - tey drepa neyt og seyð, tey eta kjøt og drekka vín; [tey siga:] "Latið okkum eta og drekka, tí í morgin doyggja vit!" |
|
| 14 | Men í oyrum mínum ljóðar opinbering HARRANS Guds herskaranna: So sanniliga skulu tit ikki fáa gjørt bót fyri hesa synd, so leingi sum tit liva! - sigur Harrin, HARRIN Gud herskaranna. |
|
| 15 | So sigur Harrin, HARRIN Gud herskaranna: Far og sig við henda fútan, Sebna hallarstjóra: |
|
| 16 | Hvat hevur tú her, og hvønn hevur tú her, síðani tú her hevur høgt tær út grøv, tú, sum høggur tær út grøv høgt uppi, holar tær út bústað í berginum? |
|
| 17 | Tú skalt vita, at HARRIN skal blaka teg langan veg, maður! Hann skal snara teg saman í knýti, |
|
| 18 | Hann skal vinda teg saman í noða og sipa teg sum bólt út í rúmt land! Har skalt tú doyggja, og hagar skulu dýrdarvagnar tínir koma - skemd tín, ið tú ert húsi harra tíns! |
|
| 19 | Eg renni teg burt úr staði tínum, og úr embæti tínum skalt tú verða rikin burt. |
|
| 20 | Tann dag skal Eg kalla tænara Mín Eljakim, son Hilkia, |
|
| 21 | og Eg skal lata hann í kyrtil tín, gyrða hann við belti tínum og leggja veldi títt í hendur hansara; hann skal vera faðir teirra, sum í Jerúsalem búgva, og húss Juda. |
|
| 22 | Eg skal leggja lykilin til hús Dávids á herðar hansara; táið hann letur upp, skal eingin lata aftur, og táið hann letur aftur, skal eingin lata upp. |
|
| 23 | Eg skal festa hann sum nagla á trygt stað, og hann skal verða fedrahúsi sínum til heiður. |
|
| 24 | Teir skulu heingja á hann alla tyngd húss faðirs hansara, bæði hinar góðu og hinar villu kvistar, øll smáíløtini, bæði føt og krukkur. |
|
| 25 | - Tann dag - sigur HARRIN Gud herskaranna - skal naglin, ið festur var á tryggum staði, loysna; hann skal ganga úr og detta niður, og øll byrðin, ið á honum hekk, skal sorast sundur - tí HARRIN hevur talað! |
|
|
