| 1 | Hevði Tú viljað skrætt sundur himmalin og komið niður, so fjøllini skulvu fyri ásjón Tíni, eins og eldur fær turrar greinar at loga og vatn at kóka - til at kunngjørt óvinum Tínum navn Títt og noytt fólkini at skelva fyri ásjón Tíni, |
| | 2 | táið Tú gjørdi øgilig verk, sum vit ikki høvdu væntað, táið Tú komst niður, so fjøllini nøtraðu fyri ásjón Tíni! |
| | 3 | Frá gamlari tíð hevur jú eingin spurt ella hoyrt, hevur einki eyga sæð nakran annan Gud enn Teg gera slíkt fyri tey, sum bíða eftir Honum. |
| | 4 | Tú kemur ímóti teimum, sum gera rættvísi við gleði, teimum, ið minnast Teg á leiðum Tínum. Men Tú vart vreiður, og vit syndaðu - so hevur staðið við, og kundu vit tá verða frelst! |
| | 5 | Vit vórðu sum hin óreini øll somul, og øll rættvísi okkara varð sum dálkað plagg; sum leyvið følnaðu vit øll, og misgerðir okkara høvdu okkum avstað fyri sær sum vindurin. |
| | 6 | Og eingin er, sum kallar á navn Títt, sum mennir seg upp at halda fast við Teg; tí Tú hevur fjalt ásjón Tína fyri okkum og latið okkum tærast burt av misgerðum okkara. |
| | 7 | Men nú, HARRI! Tú ert Faðir okkara; vit eru leirið, og Tú ert tann, ið evnar okkum til - handaverk Títt eru vit øll somul. |
| | 8 | HARRI, ver ikki so út av lagi vreiður, minst ikki til ævigar tíðir misgerð! Nei, minst til, at vit eru fólk Títt øll somul! |
| | 9 | Heiløgu býir Tínir eru vorðnir oyðimørk; Zion er vorðið oyðimørk, Jerúsalem liggur sum eyrdungi. |
| | 10 | Heilaga, dýra tempul okkara, sum fedrarnir lovaðu Tær í, er brent upp, og alt, ið vit elskaðu, liggur í eyrdunga. |
| | 11 | Fert Tú tá kortini at halda Teg frá okkum, HARRI? Fært Tú tagt og nívt okkum so svárt? |
| |
|
