| 1 | HARRIN segði við Ábram: "Far úr landi tínum, frá skyldfólki tínum og frá húsi faðirs tíns - til landið, ið Eg skal vísa tær! |
|
| 2 | Eg skal gera teg til stórt fólk; Eg skal signa teg og gera navn títt stórt, og tú skalt verða signing. |
|
| 3 | Eg skal signa tey, ið signa teg, og tann, ið tær bannar, honum skal Eg banna; og í tær skulu allar ættir á jørðini verða signaðar." |
|
| 4 | Ábram fór tá avstað, sum HARRIN hevði sagt við hann, og Lot fór við honum. Ábram var 75 ár, táið hann fór úr Karan. |
|
| 5 | Ábram tók Sárai, konu sína, og Lot, bróðurson sín, og alt tað, ið teir áttu - sum teir høvdu savnað sær - og fólkið, ið teir høvdu fingið sær í Karan; og tey fóru avstað og tóku leiðina móti Kána’anslandi - og komu til Kána’ansland. |
|
| 6 | Ábram ferðaðist nú gjøgnum landið, líka til tað heilaga staðið í Sikem, til eikina More. - Tá búðu Kána’anitar har í landinum. |
|
| 7 | Men HARRIN opinberaði Seg fyri Ábrami og segði: "Avkomi tínum gevi Eg hetta landið!" Tá reisti hann har HARRANUM altar, Honum, sum hevði opinberað Seg fyri honum. |
|
| 8 | Síðani fór hann haðani og fór til fjøllini eystan fyri Betel; har reisti hann tjald sítt, so hann hevði Betel vestanfyri og Ai eystanfyri. Og hann reisti har HARRANUM altar og ákallaði navn HARRANS. |
|
| 9 | Haðani flutti Ábram seg so við og við móti Suðurlandinum. |
|
| 10 | Nú kom hungursneyð í landinum; tá fór Ábram til Egyptalands at búgva har sum fremmandur, við tað at hungursneyðin var so svár í landinum. |
|
| 11 | Táið nú ikki var langt eftir hjá honum til Egyptalands, segði hann við Sárai, konu sína: "Eg veit, tú ert ein vøkur kvinna. |
|
| 12 | Táið nú Egyptar fáa at síggja teg og hugsa, at tú ert kona mín, so drepa teir meg og lata teg liva. |
|
| 13 | Sig tí, at tú ert systir mín - so mær kann gangast væl, og lív mítt kann verða spart fyri tína skuld!" |
|
| 14 | Táið Ábram nú kom til Egyptalands, sóu Egyptar, at hon var sera vøkur kvinna. |
|
| 15 | Høvdingar Faraos sóu hana og høvdu tað á orði fyri Farao; so varð kvinnan tikin og førd til hús Faraos. |
|
| 16 | Men við Ábram gjørdi hann væl fyri hennara skuld; hann fekk smáfæ, neyt og esil, trælir og trælkvinnur, esilryssur og kamelar. |
|
| 17 | Men HARRIN sló Farao og hús hansara við svárum plágum fyri Sárai skuld, konu Ábram. |
|
| 18 | Tá sendi Farao boð eftir Ábrami og segði: "Hvat er tað, ið tú hevur gjørt ímóti mær! Hví lætst tú meg ikki vita, at hon er kona tín? |
|
| 19 | Hví segði tú, at hon var systir tín, so at eg tók hana til konu? Hygg, her hevur tú konu tína! Tak hana og far!" |
|
| 20 | Og Farao segði við menn sínar, at teir skuldu fylgja honum á veg, honum og konu hansara og øllum, ið hann átti. |
|
|
