| 1 | Tá fall Jósef oman yvir andlit faðirs síns, græt og kysti hann. |
|
| 2 | So segði Jósef við læknarnar, sum vóru millum tænarar hansara, at teir skuldu balsamera faðir hansara. Læknarnir balsameraðu tá Ísrael. |
|
| 3 | Hetta tók 40 dagar - so langa tíð tekur at balsamera. Egyptar grótu um hann í 70 dagar. |
|
| 4 | Táið so syrgidagarnir eftir hann vóru úti, segði Jósef við húsfólk Faraos: "Havi eg funnið náði fyri eygum tykkara, so tosið fyri meg við Farao soleiðis: |
|
| 5 | "Pápi tók meg í eið og segði: "Táið eg eri deyður, jarða meg tá í grøvini, sum eg havi latið grava mær í Kána’anslandi!" - Lat meg tí fara hagar og jarða pápa - eg skal so koma aftur higar!"" |
|
| 6 | Farao svaraði: "Far tú bert og jarða faðir tín, soleiðis sum hann hevur latið teg svørja!" |
|
| 7 | So fór Jósef avstað at jarða faðir sín, og við honum fóru allir tænarar Faraos, teir elstu í húsi hansara og allir teir elstu í Egyptalandi, |
|
| 8 | eisini alt hús Jósefs, og brøður hansara og tey hjá faðir hansara - bert børn síni og smáfæið og neytini hjá sær lótu tey verða eftir í Gosen. |
|
| 9 | Bæði vagnar og hestmenn fóru avstað við honum - so at tað var ein ógvuliga stórur skari. |
|
| 10 | Táið tey nú komu til Goren-Ha’atad, hinumegin Jordan, hildu tey har eina ovurhonds stóra og hátíðarliga deyðavenan - hann helt í 7 dagar syrgihátíð eftir faðir sín. |
|
| 11 | Táið tey, sum búðu í landinum, Kána’anitar, sóu hesa syrgihátíð í Goren-Ha’atad, søgdu tey: "Tað er ikki eiti av syrgihátíð, ið Egyptar har halda!" - Av hesum fekk tað staðið navnið Abel-Mizrajim; tað er hinumegin Jordan. |
|
| 12 | Synir hansara gjørdu tá við hann, sum hann hevði álagt teimum; |
|
| 13 | synir hansara fóru til Kána’ansland við honum og jarðaðu hann í hellinum á Makpelamark, markini, ið Ábraham hevði keypt frá Hetitinum Efron til gravstað at eiga - beint yvir av Mamre. |
|
| 14 | Táið Jósef so hevði jarðað faðir sín, fór hann aftur til Egyptalands, bæði hann og brøður hansara og øll tey, ið vóru farin við honum til jarðarferð faðirs hansara. |
|
| 15 | Táið brøður Jósef nú sóu, at faðir teirra var deyður, søgdu teir: "Bert Jósef ikki fer at kasta hatur á okkum nú og løna okkum aftur alt tað illa, ið vit gjørdu honum!" |
|
| 16 | Teir sendu tí Jósefi boð og lótu siga: "Áðrenn pápi tín doyði, álegði hann okkum hetta: |
|
| 17 | "Soleiðis skulu tit siga við Jósef: Góði, fyrigev brøðrum tínum tað, ið teir hava forbrotið seg og syndað - tí teir gjørdu illa við teg!" - So fyrigev nú okkum, sum eisini tæna Gudi faðirs tíns, misgerð okkara!" - Tá græt Jósef, táið teir sendu honum hesi boð. |
|
| 18 | Seinni komu brøður hansara eisini sjálvir og fullu niður fyri honum og søgdu: "Vit skulu vera tænarar hjá tær!" |
|
| 19 | Men Jósef segði við teir: "Óttist ikki! Eri eg tá í Guds stað! |
|
| 20 | Tit høvdu ilt í huga móti mær; men Gud hevði í huga at venda tað til gott - fyri at lata henda tað, ið nú hevur hent, og halda nógvum fólki á lívi. |
|
| 21 | Óttist ikki! Eg skal síggja tykkum og kvinnum og børnum tykkara til góða!" - Soleiðis uggaði hann teir og tosaði blídliga við teir. |
|
| 22 | Jósef varð búgvandi í Egyptalandi, bæði hann og hús faðirs hansara. Jósef varð 110 ár. |
|
| 23 | Jósef fekk at síggja børn Efra’ims í triðja lið; eisini børnini hjá Makir, syni Manasse, vórðu fødd í fangið á Jósefi. |
|
| 24 | Og Jósef segði við brøður sínar: "Eg doyggi nú; men Gud skal vissuliga síggja til tykkara og føra tykkum úr hesum landi til landið, ið Hann við eiði hevur lovað Ábrahami, Ísaki og Jákupi!" |
|
| 25 | Og Jósef tók eið av sonum Ísraels og segði: "Táið nú Gud sær til tykkara, førið tá bein míni burtur hiðani!" |
|
| 26 | Jósef doyði 110 ára gamal; og hann varð balsameraður og lagdur í kistu í Egyptalandi. |
|
|
